Categoriearchief: Binden

Binden, Droge vlieg

KVVC Bindavond Ardennen vliegen

Op 28 maart was Paul van de Sande de voorbinder op de KVVC bindavond.

De vorige keer was in 2019 waarbij hij toen schitterende snoek streamer bond. Dit keer iets heel anders, droge Ardennen vliegen, maar zoals hij zelf direct zij, die doen het zeker ook in Duitsland bijv. op de Kyll. Paul is de eigenaar van Fly Scene (http://www.flyscene.be/) en distributeur van o.a. de merken Vision, Fly Scene, en producten die hij zelf ontwikkeld en produceert. Speciaal voor deze avond had Paul voor alle aanwezige setjes met alle benodigde bindmaterialen en zelfs tooltjes samengesteld!



Na een algemene introductie van het vissen in de Belgische Ardennen, en het te gebruiken
materiaal en vistechnieken kon het binden beginnen. Het was erg druk, maar direct muisstil in de zaal. Alle vliegen werden gebonden op de Tunca Expert, barbless wide gape dry fly haak maat 16. Als binddraad gebruikte Paul UTC 70 (=8/0) binddraad omdat dit een multifilament niet getwiste binddraad die goed te splitsen is.

De kleur van de binddraad kiest hij altijd hetzelfde als die van de te gebruiken dubbing kleur van het lichaam. De eerste vlieg was de V-Merger (foto 1) welke met name gebruikt wordt om te kijken of de vissen gaan stijgen op een droge vlieg, of dat er toch beter met nimfen gevist kan gaan worden. Nadat de tan kleurige draad was opgezet en tot net voor de haakbocht was gebracht werd de draad gesplitst. In de ontstane grote lus bracht Paul behoorlijk veel dubbing in de kleur Chinchilla aan waarna de lus met een dubbing twister werd gesloten. Deze draad met dubbing werd vervolgens om de haaksteel tot net voor het haakoog, na iedere wikkeling de dubbing naar achter en tot boven de haaksteel brengend. De vlieg werd daar al afgebonden. De fibers aan de onderzijde van de haak werden weg geknipt. Als variant wordt ook wel eens een klein staartje van lavender angel hair ingebonden.



Daarna was de Iron blue dun aan de beurt (foto 2). De binddraad was UTC 70 in de kleur dun. Paul  begon met het inbinden van het staartje van grijs / wit gestippelde coq de leon welke even lang was als de haaksteel. Daarna volgde een “bud” (kontje) van wijnrode binddraad. Vervolgens werd de binddraad gesplitst, de SFL Squirrel Dubbing Grey Natural in de lus aangebracht, getwist, en taps als lijfje tot 3mm voor het haakoog om de haaksteel gewikkeld. Er werden 2 of 3 CDC Blue Dun veertjes recht op elkaar gelegd in de klem, waarna hij deze dicht langs de stam van de veer knipte, en alleen de fibers achter bleven in de klem. Nu zaten de fibers verdeeld over de hele breedte van de klem. Om ze allemaal op een klein stukje van de klem te krijgen, opende hij heel voorzichtig de klem een heel klein beetje. Nu was er net genoeg ruimte dat de punt van een spelt er tussen paste om de fibers naar elkaar te duwen, zonder dat deze eruit vielen! De fibers werden uit de klem gehaald, en naar voor gericht boven op de haaksteel ingebonden. Daarna werden ze terug gevouwen en werden er een aantal wikkelingen van de binddraad voor gelegd, waardoor de ontstane vleugen mooi rechtop bleef staan. Nu was de thorax aan de beurt. De draad werd opnieuw gesplitst, voorzien van een kleine hoeveelheid Master Dub Adam Grey, getwist, waarmee een paar wikkelingen voor de vleugel werden gelegd. De Iron blue dun was nu klaar en kon worden afgebonden. De omschrijving is lang, maar deze vlieg is binnen een paar minuten te binden.

I.p.v. de Iron blue dun nogmaals te binden, gebruikte Paul dezelfde volgorde en technieken (zonder “bud”)  maar met andere kleuren, waardoor het andere vliegen werden. (Uiteraard horen ze eigenlijk wel verschillende maten te hebben, maar dat maakt voor de bindtechniek uiteraard niet uit.) De betreffende vliegen zijn hieronder afgebeeld, en de gebruikte materialen / kleuren, zijn in de tabel vermeld. Blue dun (foto 3), Blue wing olive (foto 4) en PWO Pink wing olive (foto 5).

Uiteraard kon in het rijtje van droge vliegen een sedge niet ontbreken. Dit was dus tevens de laatste vlieg van de avond. De binddraad in de kleur tan, werd opgezet en tot aan de haakbocht gebracht. Daar werd de binddraad gesplitst en voorzien van Master Dub Tan, getwist, en taps als lijfje tot 3mm voor het haakoog om de haaksteel gewikkeld. Daar werd een henneveer (soft hackle) ingebonden, en zo ver naar voor getrokken tot de vleugel de gewenste lengte had. De binddraad werd opnieuw geplitst. Er werden 2 CDC Natural Grey veren op elkaar gelegd in de klem waarna de stam eraf werd geknipt. De fibels bleven nu wel verdeeld over de hele klem zitten en werden zo in de lus gezet waarna de lus met de dubbing twister werd gesloten. De draad met CDC fibers werden met een paar slagen om de haaksteel gewikkeld waardoor o.a. de pootjes ontstonden en de sedge kon worden afgebonden.

Het was een super bindavond die tegen 11:00u ten einde liep. Het was van wereld klasse, Paul bedankt,

Baars, Binden

KVVC Bind avond baars streamers.

Op 22 februari hadden we Bart Reitsma uitgenodigd voor het binden van een baarsstreamer, maar zoals hij zelf direct zei, ook andere roofvissen zoals bijv. snoekbaars zijn hiermee te vangen. Het verkrijgen van het juiste bindmateriaal viel niet mee, uiteindelijk kochten we zelf een deel bij verschillende webshops en Bart verzorgde de rest.
De te binden streamer is een game changer en bestaat dus uit verschillende geschakelde delen die samen een mooi  bewegelijk geheel vormen. Eén van de grote voordelen is ook dat bij het werpen de staart veel minder vaak vast komt te zitten aan de haakpunt dan bij een standaard streamer uit 1 geheel. Ook vroeg Bart wat de verwachtingen van de bindavond waren. Daarna kwam de uitleg hoe deze streamer te vissen.


Na een half uurtje begonnen we met het binden. Bij een game changer werk je van achter naar voor en begin je dus met de kleinste shank. De speciale game changer chenille van het merk Semperfly wordt geleverd in een setje met 4 verschuillende maten, deze hebben dus allemaal een verschillende lengte fibers om uiteindelijk een mooi profiel te kunnen maken. De kleinste maat werd nu als eerste ingebonden en met een paar slagen om de shank gewikkeld en vastgezet en afgeknipt.
Daarna waren de witte / gele, fluorescerende, synthetische fibers aan de beurt. Overal op de streamer gebruikte hij dezelfde lengte. Omdat sommige achter, en andere verder naar voren op de streamer worden ingebonden krijg je vanzelf een mooi geheel. Een aantalfibers werden in het midden, net voor de chenille rondom ingebonden. Het naar voren wijzende deel werd terug geslagen naar achter, vastgezet en deze shank werd afgebonden. De tweede shank, welke iets groter was, werd in de kleinste gehaakt en in de vice gezet. Vervolgens werd de op dezelfde manier de tweede maat chenille erop geboden. De synthetische fibers werden nu in een dubbinglus of gesplitste binddraad gezet, mooi verdeeld om de shank gewikeld en afgebonden. De derde en vierde shank welke weer wat groter waren, konden op de zelfde manier worden gebonden, met, je raad het al, de 3e maat chenille.
Daarna kwam de haak pas in de vice. Dit was een Ahrex X0774 maat #1. Een dunne ijzerdraad werd door het oogje van de laatste shank gehaald waarna beide uiteinden stevig op de haak werden vast gezet. Hierdoor was een lusje ontstaan waardoor ook die shank vrij kon bewegen. Op de haak kwam de grootste maat chenille en werden voor de laatste keer de synthetische fibers gebonden. Daarvoor kwamen nog een paar slagen van de kleinste maat chenille om de fishmask met 6mm oogjes goed vast te kunnen zetten.

Bart had een waterbak met een pompje bij. De gebonden streamer werd in de stroming gehangen, waardoor goed zichtbaar was hoe mooi en natuurlijk, deze onderwater beweegt.

Omdat er nog wat tijd over was liet hij nog zien wat voor soorten materialen je mooi in een dubbinglus of in de lus van een gesplitste binddraad kunt inbinden.

Het was een bijzondere, en goed verzorgde avond, Bart bedankt!

Binden, Snoek, Streamer

Snoekstreamer binden met Joren Koevoets

Op 23 november was de laatste bindavond van 2023. Hiervoor hadden Joren Koevoets uitgenodigd voor het binden van zijn favoriete snoeksteamer. Ondanks dat er een paar afmeldingen waren, was het gezellig druk. De te binden streamer bestond uit een 2 aparte, scharnierende delen, zodat deze mooi natuurlijk kan bewegen onder water. Maar het meest speciale was toch wel het platte profiel, dat hij op een speciale manier bond. Daardoor kan de streamer als je stopt met stippen door het wegvallen van de waterdruk naar een zijkant wegschieten wat dus een geweldige actie oplevert. Joren zei, dat de snoeken dat zijwaarts wegschieten niet kunnen weerstaan, omdat het op een beweging van een gewonde vis lijkt.

Als eerste was het achterste deel, de staart, aan de beurt. Een shank van 50 mm, of goedkope streamer haak waarvan de haarbocht was afgeknipt, werd in de vice gezet. Gebonden werd met stevige witte 100 denier binddaad waarop je veel kracht kan uitoefenen om het materiaal stevig in te kunnen binden zonder dat deze breekt. De streamer gaat daardoor langer mee en is daarmee dus duurzamer.
Er werden eerst 2 witte “strung schlappen” veren ingebonden met de bollingen naar elkaar gericht (richting haakoog). Daarna terug vouwen en stevig afbinden. Zodra. Zodra Joren iets had ingebonden, bracht hij voor de stevigheid en tegen draaien om de shank of haak een druppeltje secondelijn aan, dit wordt hierna dus niet iedere keer meer vermeld. Daarvoor volgde een 8-tal wikkelingen van zilveren long hair uv chenille. Daarmee was hij tot net voor het oog van de shank aangekomen waar hij aan de bovenzijde een toefje grijze en aan de onderkant witte craftfur tot over het haakoog naar voor inbond. Daarna werden beide kleuren terug gevouwen richting de veren en werd deze staart afgebonden en uit de vice gehaald.

Vervolgens werd de Ahrex TP610 4/0 haak in de vice gezet. Een stukje 60/100 nylon werd naar achter ingebonden, door 2 witte “wiggle tail plastic beads” (kraaltjes) gestoken, vervolgend door het oog van de shank (de staart) en weer terug door de 2 kraaltjes en vastgezet op de haak. Hierdoor is de staart dus in een klein lusje komen te hangen achter de kraaltjes, boven de haakbocht, waarin hij vrij kan bewegen. Daarna werd er holografische zilverkleurige tubing vanaf het haakoog over de haaksteel geschoven en ter hoogte van de haakpunt vast gezet. Door de tubing vanuit de richting van het haakoog terug te duwen ontstaat er eerst een ronde schijf, en als je nog verder duwt, klapt deze door tot een holle vorm waarna deze stevig op de haaksteel werd gebonden. Zie onderstaande foto.

Vervolgens werd het overtollige tubing materiaal weg geknipt. Het platte profiel ontstond door de tubing plat te knijpen, te voorzien van uv-lijm en in die vorm hard te laten worden. Het aanbrengen van de tubing was het moeilijkste deel van de streamer. Voor de tubing werd net als bij de staart een 8-tal wikkelingen van zilveren long hair uv chenille gewikkeld, aan de bovenzijde van de haak werd een toefje grijze en aan de onderkant witte craftfur tot over het haakoog het inbond. Daarna werden beide kleuren in een ruime boog terug gevouwen richting haakbocht waardoor een hoog, plat profiel van craftfur onstond. Door het aanbrengen van uv-lijm bleef deze vorm ook behouden. Net achter het haakoog werd de streamer afgebonden. Als laatste konden de 8mm fluo orange ogen erop worden geplakt waarna de streamer klaar was.

Behalve dat dit de laatste echte bindavond was van het seizoen, duurde deze ook het langste. De streamer was namelijk pas rond 23:00u klaar! De tewaterlating staat overigens gepland voor 17 december. Joren, dank je wel voor deze fantastische bindavond en zeer duidelijke uitleg.

 

 

Binden

Binden met Nim Jongkamp

Wat in het vat zit verzuurt niet, zo ook de bindavond van 26 november door demo binder Nim Jongkamp. Eigenlijk stond deze avond met als onderwerp het binden van vlokreeftjes al gepland voor in het voorjaar naar op dat moment kon die helaas niet doorgaan.


Alles werd die avond gebonden op Shrimp & Caddis Pupa size 12 Barbless haken van A&M en met binddraad 8/0 in de kleur bruin of olive.
Voor de eerste vlokreeft werd de binddraad opgezet en een fiber grijze ostrich (struisvogel) mee ingebonden tot halverwege de haakbocht. Daarna werd de draad weer richting haakoog gebracht om dunne loodvrije looddraad mee in te binden tot halverwege de haakbocht. Ook nu ging de binddraad weer terug naar het haakoog. Vervolgens werd de looddraad in open slagen om de haaksteel tot dicht voor het  haakoog gebracht en daar (met een oud schaartje, of met het schaartje van de buurman J) afgeknipt. De ostrich werd tussen de wikkelingen van het looddraad door naar het haakoog gewikkeld waar de vlokreeft werd afgebonden. Door de vingers even nat te maken kunnen de ostrich “haartjes” die omhoog en opzij uitstaken allemaal omlaag worden gebracht.
Aansluitend werd er voorzichtig een heel dun laagje bugbond als schildje boven op “de rug” verdeeld en uitgehard met de uv-lamp. Het is belangrijk dat dit voorzichtig gebeurd omdat anders de bugbond naar beneden loopt en de ostrich die de pootjes voorstellen ook hard worden. Als je wat kleur in het schildje met een stift wil aanbrengen, is dit het moment. Het aanbrengen van de bugbond werd een paar keer herhaald tot het schildje de gewenste grootte had. Volgens de beschrijving lijkt  het binden van deze vlokreeft veel werk te zijn, maar in de praktijk is hij binnen een paar minuten gebonden. Het is dus een snelbindertje. (Zie linker foto.) Om te oefenen bonden we er direct nog 1.

Voor de tweede vlokreeft werd er een dunne koperdraad ingebonden tot halverwege de haakbocht. Hetzelfde gold voor de Scud Super Strech in de kleur bruin, wat het schildje gaat worden. De bindraad hing nog halverwege de haakbocht waar ruim bruine peacock dubbing op de binddraad werd gezet en om de haaksteel werd gewikkeld tot dicht voor het haakoog. De dubbing werd uitgekamd zodat alle fibers die zowel het lichaam als ook de pootjes zijn naar beneden werden gebracht. De Scud tape werd op spanning als schildje over de vlieg getrokken en vastgezet bij het haakoog. Dit vast stevig vast zetten gebeurde door eerst de binddraad over de Scud tape te binden, vervolgend werd de Scud tape teruggeslagen en volgde er weer een paar wikkelingen en als laatste weer naar voren en volgde de laatste wikkelingen. Als laatste werd de koperdraad in open slagen als ribbing naar het haakoog gebracht waar afgebonden kon worden. Ook deze bonden we twee. Op de middelste foto is deze vlokreeft te zien terwijl er met een uv-lamp op werd geschenen. De uv bestandsdelen van de dubbing zijn hierbij goed zichtbaar.

Als laatste was een heel andere creatie aan de beurt, het kunt hem eigenlijk geen vlieg noemen, de mop-fly. Zoals de naam al zegt is het belangrijkste bestandsdeel een stukje van een mop waarmee vloeren schoongemaakt worden. Deze zijn in veel kleuren te koop. Deze mop-fly wordt oa. gebruikt voor het vissen op DRB op forel, maar ook karpers schijnen er niet vies van te zijn. Voordat 1 deeltje van de mop wordt ingebonden wordt het voorste deel uitgerafeld zodat het originele deel nog maar 1cm lang is. Door het uitrafelen bleven alleen de 3 dikke draden in het midden over die ongeveer 3mm voor het haakoog stevig boven op de haak werden gebonden. Vervolgend word er redelijk wat dubbing op de draad gezet en om de haak gewikkeld tot aan het haakoog waar de vlieg werd afgebonden. Nadat de dubbing was uitgekant was de vlieg klaar. (Zie rechter foto.) Deze vlieg kan ook verzwaard worden met een 3,2mm koper bead.
Nim bedankt voor je duidelijke uitleg en gezellige avond.

 

 

 

Binden, Droge vlieg

Binden met Mark Bouwman,

Deze avond stond het binden van een droge vlieg op de agenda en wel de black gnat met wally wing.
De opkomst was zo groot dat er nog extra tafels bijgezet dienden te worden.


Mark bond op een weerhaakloze haak #16. Nadat de zwarte binddraad was opgezet werden een 6-tal fibers van een zwarte hackel als staart ingebonden. De staart was even lang als de haaksteel. Daarna was de vleugel aan de beurt welke werd gemaakt van een witte mallard veer, deze gestippelde veer zit aan de zijkant van een eend. Er was gekozen voor een grote veer, van wel 5 cm lang, met als nadeel dat de stam vrij dik was, maar met als grote voordeel dat je deze goed kon vast houden. Deze werd 3mm voor het haakoog met de holle kant naar boven aan de bovenzijde van de haaksteel naar voren stevig ingebonden. De naar achter wijzende stam van de veer kon daarna kort afgeknipt worden. Eén cm boven het haakoog worden eerst de fibers aan de linkerzijde van de stam in een boogje terug gevouwen en boven op de haak vastgezet. Herhaal dit voor de fibers aan de rechter zijde van de stam. Er is nu een hartje ontstaan, zie linker foto.

Door aan de los zittende fiber aan de linker zijde ,voorzichtig, te trekken, scheurt deze los van de stam herhaal dit voor met de rechter fiber.

Hierdoor is de stam in het midden helemaal los komen te staan en kon kort worden afgeknipt. Nu zijn er dus 2 kleine vleugeltjes over gebleven.
Voor meer info tav wally wing klik hier. 

Omdat het maken van een wally wing een heel speciale techniek is, kwam Mark bij iedereen kijken en uitleg hierover geven. Dit koste erg veel tijd, waardoor het daarna al tijd was voor de pauze. Aan het begin van de avond had iedereen een schoteltje met water gekregen met daarop een aantal zwarte stripped quils, ofwel losse stammetjes van veren welke zwart zijn geverfd. De reden dat deze in het water lagen was dat ze daardoor minder snel breken. Eén werd er net voor het staartje ingebonden en met een aantal wikkelingen om de haaksteel gebonden als lijfje. Nadat er achter de vleugel een zwarte saddle hackel maat #16 was ingebonden, werd deze met 3 slagen achter en 1 voor de vleugel om de haaksteel gewikkelde en kon de vlieg worden afgebonden. Het eindresultaat is te zien op de rechter foto.

Er was nog net genoeg tijd over zodat iedereen een tweede kon binden om te oefenen, want dat was wel nodig, want deze vlieg was technisch moeilijk te binden.

Mark bedankt, voor het binden van deze schitterende en zoals je zelf zij, een goed vangende vlieg!

Binden

KVVC Bindavond beginners

Al jaren gaat het er al over om een keer een beginners bindcursus te organiseren, en op 16 februari was het dan eindelijk zo ver. 15 Leden waren er aanwezig waaronder inderdaad een aantal echte beginners die nog niet eerder achter een bindvice hadden gezeten. Er was zelfs een karpervisser die het binden ook een keer wilde proberen.
Bert startte de avond met een korte presentatie. Het eerste onderwerp waren de haken. Hij liet zien dat een #10 groter is dan bijv. een #16. Daarentegen is een #1/0  al redelijk groot, maar een #8/0 nog veel groter, en geschikt voor grote snoeken. Je moet het maar weten. Ook de draaddikte de vormen en merken van de haken passeerde de revue. Ook de verschillende soorten bindgaren werden door Bert besproken. 6/0 is vrij dik, 16/0 erg dun. Sommige soorten draad kun je eenvoudig splitsen, maar je kunt dan ook dubbel thread gebruiken en wat dacht je van zijden- of GSP of mono draad. Ook binddraad heb je dus in veel soorten, typen, maten en merken.


Eric Hehemann nam daarna het stokje over en gaf uitleg over de verschillende soorten bindgereedschappen en hoe om te gaan met een bindvice. Daarna liet Eric voor de camera een aantal technieken zien die iedereen direct mee kon doen. Hoe zet je de haak goed in de vice? Hoe zet je binddraad netjes op, zodat de wikkelingen keurig tegen elkaar komen te liggen. Hoe bind je rode wol strak boven op de haaksteel? Hoe zorg je dat pauwenfibers keurig om de haaksteel komen te liggen zonder te breken. Waarom wikkel je ribbing in tegengestelde richting om de haaksteel dan bijv. de onderliggende pauwenfibers? Hoe herken je hackles van goede en minder goede kwaliteit? Hoe bind je de hackle in zodat deze niet los komt bij het wikkelen om de haaksteel? Het afbinden kon met een half hitch of met een whip finisher, uiteraard werden beide manieren uitgelegd en de voor en nadelen ervan uitgelegd.  Als laatste kon er wel of niet worden afgelakt. En als dit allemaal is gelukt, dan heb je een red tag droge vlieg gebonden! Verschillende technieken werden ook meerdere keren geoefend, sommige ook noodgedrongen omdat het niet netjes was of alles los schoot.

Zowel Eric, als ook andere ervaren binders liepen mee rond om beginnende- en minder ervaren binders te helpen.
Het was een gezellige en voor sommige een zeer leerzame avond. Het was ook al snel duidelijk dat er nog veel technieken uit te leggen zijn, waardoor het zeker niet bij deze ene beginners bindavond zal blijven.
Bert en Eric bedankt voor de uitleg.