Categoriearchief: Binden

Baars, Binden

Binden met Eric Hehemann

Bindavond baars streamers en kreeftjes,

De eerste bindavond van dit voorjaar stond in het teken van het voorbereiden op het baars vissen in maart. Op de planning stonden 2 streamertjes en een kreeftje, waarmee in de deze periode van het jaar succesvol op grote baars gevist kan worden. Eric Hehemann legde de vistechniek uit en hoe de lijnopbouw dient te zijn waarna het binden kon beginnen.

We begonnen met een streamertje welke gebonden werd op een streamerhaak #2. Er werden 3 kleuren leaser UV Dryfly dub gebruikt welke eerst voorbereid diende te worden. De dubbing kon gestapeld te worden tot een “snorretje” zoals Eric dit noemde. Ofwel, je trekt een plukje dubbing uit elkaar en legt beide delen weer op elkaar. Dit herhaal je een aantal keren waardoor alle fibers dezelfde kant op zijn gaan liggen. De zwarte binddraad 6/0 werd nu ter hoogte van de haakpunt opgezet waarna een plukje witte dubbing, waarvan het plukje dus op een “snorretje” leek, in het midden boven op de haak werd gebonden. Het deel dat richting het haakoog wees, werd in twee delen gesplitst, aan beide zijden van de haak naar achter gevouwen, en vervolgens vastgezet. Hierdoor was de dubbing helemaal om de haak verdeeld, en wees alles naar achter. Om te voorkomen dat deze los kon komen gebruikte hij een druppeltje lijm. De binddraad werd 5mm richting haakoog gebracht waarna een tweede plukje wit op dezelfde manier op de haak werd gebonden. Daarna volgde er nog 2 plukjes gele, en 2 plukjes rode dubbing. De haak was nu tot 3mm voor het haakoog gevuld waar afgebonden kon worden. De streamer werd even uit de vice gehaald en gekamd, waardoor deze de juiste vorm kreeg en er een mooie blend van kleuren ontstond. Als laatste werd het plastic kopje (Fishmask 6 mm met ogen) erop gelijmd en was het streamertje klaar.
Nu de techniek, en de hoeveelheid dubbing bekend was, kon er een 2e gebonden worden.

 


Na de pauze was het kreeftje aan de beurt. Als eerste werd het schildje van palinghuid in de juiste vorm geknipt. Deze was 1 cm langer dan de forse haak, rond aan de voorkant, wat dunner in het midden, en achter een puntje. Nadat de haak in de vice was gezet kon de 6/0 bruine of zwarte draad bij het haakoog worden opgezet. Grove bruine dubbing werd aangebracht en van dun naar dik tot de haakbocht gewikkeld. Daar bond hij 20 cm zwart sierraden elastiek in het midden in, waardoor er 2 stukken van 10 cm naar achter wezen en een stukje koperdraad van 15 cm. Daarover werd nogmaals dubbing gewikkeld waardoor een kopje ontstond. Net achter het kopje werden aan beide kanten van de haak stukjes naturel zonkerstrips van 4,5cm met de huid zijde op de haak gebonden als scharen.

Om het lijfje nog wat dikker te maken werd de binddraad met dubbing terug naar het haakoog gewikkeld waar de draad bleef hangen. De haakpunt werd op 1 cm vanaf de ronde zijde door de wat nat gemaakte palinghuid geprikt en over de haak naar beneden gebracht tot deze op de dubbing kwam te liggen. De koperdraad werd over de palinghuid wat het schildje was, in 7 slagen naar het haakoog gewikkeld waar deze met de met de binddraad werd vastgezet en afgeknipt, het kreeftje kon kun daar worden afgebonden. Er werd nog wat dubbing aan de onderkant uit het lijfje geplukt, als pootjes, en als laatste knipte hij het zwarte elastiek, de voelsprieten, op lengte.

Het was weer een super bindavond, Eric bedankt.

Binden, Snoek, Streamer

Binden met Frank Aerts

Begin april werd Frank Aerts benaderd via facebook omdat daar zijn goed vangende snoekstreamers te zien waren. Hij bind de “Only pike fly you need” naar het voorbeeld van Niklaus Bauer.
Ook voor deze streamer hadden we veel specifiek bindmateriaal nodig wat door de club ruim op tijd werd ingekocht. Helaas bleek niet alles op voorraad, waardoor het laatste nog op de dag zelf binnen kwam, dus precies op tijd. Ondanks dat er een paar afmeldingen waren, was het op 17 november gezellig druk. Frank vertelde eerst iets over hoe en waar te vissen met deze streamer, waarna het binden kon beginnen.


Als eerste ging de stinger haak, maat 1/0 in de vice. Nadat de binddraad was opgezet werd de connector voor de staart voorbereid. Een stuk titanium draad werd eerst door het gesloten oog van de connector (Ahrex Fastach Clip # 1) gestoken, deze ging dubbel door een kraaltje en vervolgens dubbel door het haakoog. Nadat het kraaltje boven de haakbocht was gepositioneerd, werd de titanium draad goed vastgezet met de binddraad, afgebonden en voorzien van secondelijm.
Vervolgend kwam de Partridge #8/0 haak in de vice. De dubbele titanium draad met aan het einde de stinger haak, kwam boven op de grote haak te liggen waarbij de uiteinden door het haakoog werden gestoken, daar terug werden geslagen richting haakbocht en met binddraad en secondelijm goed vast gezet. De stingerhaak lag nu horizontaal (90° gedraaid) t.o.v. de grote haak, en de afstand tussen de ogen van beide haken was 10cm. Nu de haken klaar waren kon het echte binden beginnen.

Als eerst werd chatreuse bucktail naar achter ingebonden waarop een paar strengen groene “Pearl-A-Glow Flashabou” kwamen te liggen. Elke keer als er iets was ingebonden werd er secondelijm op gedaan voor de stevigheid, en tegen het draaien om de haaksteel. Daarvoor werd een ratelaar ingebonden, goed vastgezet met binddraad, waarover chatreuse flash chenille werd gewikkeld waardoor de ratelaar niet meer zichtbaar was. Hiervoor kwam het tweede deel, dus opnieuw bucktail, flashabou en chenile. Bij het derde en tevens laatste deel werd de bucktail richting haakoog ingebonden en terug geslagen, waardoor die wijder uit gaat staat, en dan weer flashabou. Als zijlijn werden aan beide zijden van de streamer 1 bredere steng pearl flash gebonden. De laatste laag was witte craft fur. Het kopje werd gemaakt met 2 componenten hars waar de 8mm fluo rode 3D oogjes op kwamen.

Als laatste was de staart aan de beurt. De “Tarragon Pike Tails” werd op het stangetje gebonden met binddraad en voorzien van secondelijm. Door het oogje van de staart in de connector te haken bij de stingerhaak, werd deze aan de streamer bevestigd.

De hele streamer ziet er fantastisch uit, zeker met UV licht. Een super streamer die op 18 december te water gaat en hopelijk snoeken oplevert.  Dank je wel Frank!

Binden

Binden met Ton Cremers

Deze tweede bindavond van dit najaar werd verzorgt door Ton Cremers en had als thema classic spider. (Soft hackle flies) Ton begon de avond met een presentatie en werd deze avond geholpen  door Rob van Essen. Spiders imiteren haftachtige nimfen in diverse stadia en verdronken insecten. Het is dus geen imitatie van een spin. De gebruikte haken zijn meestal relatief kort en maat #12. Het lichaam van de traditionele spider wordt gevormd door zijden binddraad (Pearsall Gossamer Silk). Deze originele zijden draad is overigens erg zeldzaam en dus moeilijk verkrijgbaar. De hackle is altijd een soft (HEN) hackle. Ook gaf Ton aan waar de benodigde materialen te koop zijn. Spiders worden altijd zeer spaarzaam gebonden. De variatie zit in: de kleur van de zijden binddraad, gebruik van ribbing, dubbing en beads. Daarna was in de presentatie stap voor stap te zien hoe de spiders gebonden worden. Na tenslotte aangegeven te hebben hoe ze te vissen, konden we zelf met binden beginnen.

Omdat de zijden binddraad zo slecht verkrijgbaar is mochten we allemaal de klosjes van Ton zelf gebruiken, dat was dus super! Deze klosjes waren kleiner dan de tegenwoordige standaard waardoor ze alleen in kleine bobinholders paste, maar ook die mochten we van hem lenen als we deze zelf niet hadden.


Spider #1: De clasic P&O spider. De draad werd 2mm voor het haakoog opgezet. Het uiteinde van de draad hield hij onder 45 graden waardoor alle wikkelingen mooi tegen elkaar kwamen te liggen. Er werd gebonden tot de haakpunt daar werd het uiteinde afknipt waarna er nog 2 wikkelingen volgde.
De binddraad werd weer naar voren gewikkeld waarbij ook daar alle slagen keurig tegen kwamen te liggen. Een klein patrijsveertje werd geselecteerd en zo voorbereid dat er aan beide zijden slechts 6-10 fibers over bleven nadat deze aan de tip, met de bolle kant naar boven, was ingebonden met 3 wikkelingen. Het de tip werd terug geslagen, en met 3 slagen vastgezet en afgeknipt. De veer werd om de haak gewikkeld totdat de fibers op waren en met 3 slagen afgebonden en de resteren stam afgeknipt, aflakken is niet nodig gaf hij nog aan. Door alles in aantallen van 3 te wikkelingen te doen, weet je hoeveel slagen je terug dient te gaan indien er iets fout is.

Spider #2: De meest favoriete kleur is eigenlijk oranje, dus om iedereen de kans te geven met die kleur een spider te binden, werden na iedere vlieg de kleuren onderling gewisseld. Bij de 2e werd de draad op dezelfde manier opgezet en een stukje terug gewikkeld. Deppend werd er vervolgens wax op de zijden binddraad  aangebracht. Van en mollenvelletje werd met klein speciaal metalen kammetje wat haren gekamd, en in de wax gedrukt. De mol dubbing werd om de haaksteel gewikkeld waarna een patijsveertje op dezelfde manier al bij de eerste spider werd ingebonden als hackle en vervolgens afgebonden.

Spider #3: Als eerste werd een 2,3mm messing bead op de haak geschoven waarachter de draad werd opgezet en richting haakbocht netjes gewikkeld, op de terugweg werd een pauwen fiber ingebonden en met een paar slagen achter de bead om de haaksteel gewikkeld waar de draad werd afgebonden.
De bead werd strak tegen de pauwenfiber gedrukt waardoor er tussen het haakoog en de bead ruimte ontstond om de draad opnieuw op te zetten, een patijsveertje in te binden, om de haak te wikkelen en af te binden.

Er werd op deze avond erg nauwkeurig en netjes gebonden, bij spiders geld “less is more”.
Ton heeft de benodigde technieken perfect uitgelegd, wat aan de resultaten te zien was. Ton en Rob, bedankt.

Binden, Droge vlieg

Binden met Martin Westbeek.  

In het najaar van 2021 hadden we Martin al uitgenodigd voor een bindavond, maar helaas kon deze door corona niet doorgaan. Maar op 21 april was het dan toch zo ver, hij kwam 2 goed vangende en goed drijvende, droge vliegen gebonden met cdc voorbinden.


Als eerste was de bubble caddis aan de beurt. Deze caddis / sedge werd gebonden op een haak #14 en met grijze of olive groene binddraad. Nadat de binddraad was opgezet werden er zorgvuldig 2 relatief kleine cdc veren met de holle kanten naar boven op elkaar gelegd en met dit tip ingebonden aan het begin van de haakbocht. Vervolgens werd er fijne dubbing om de haaksteel gewikkeld tot 2mm voor het haakoog. Daarna hield Martin zijn schaartje vlak boven het einde van de haakbocht en vouwde de cdc veren daar strak omheen en trok deze naar voren en zette deze vast op het lege deel van de haaksteel dicht voor het haakoog. Hierdoor ontstond er een open lus in de cdc veer waarin lucht wordt vastgehouden tijdens het vissen en deze dus drijfvermogen blijft houden. Daarna werd net voor het haakoog wat ruigere dubbing opgezet en met een paar slagen om de haaksteel gewikkeld waarna de vlieg afgebonden kon worden. De dubbing welke als laatste was opgezet kamde hij nog een beetje uit waardoor de pootjes ontstonden. Om te oefenen werden er natuurlijk 2 bubble caddises gebonden.

Na de pauze was het tijd voor de loopwing emerger. Martin legde uit dat een emerger het stadium van het insect is waarin hij vanaf de bodem omhoog is gezwommen en aan het oppervlak van het water is aangekomen daar vervelt en zijn vleugels zichtbaar worden.

Met deze wetenschap begon het binden op een klinkhamer haak en met grijze of olive groene binddraad. Als eerste bond hij wat grijzen antron yarn in tot diep in de haakbocht. Dit geeft het laatste deel van de huid weer waar de emerger uit kruipt. Vervolgens werd een streng groene krystal flash ingebonden welke na het aanbrengen van de geel / groene dubbing als ribbing werd gebruikt. Martin liep regelmatig rond om te kijken hoe het ging en tips te geven. Nu waren de 2 cdc veren welke wat groter waren aan de beurt. Deze lagen keurig op elkaar met de punten gelijken en werden aan de steel naar achter ingebonden met de bolle zijde omhoog. Daarna werd er weer wat ruige dubbing als thorax en pootjes aangebracht. Vervolgens werden de cdc veren weer met een platte / strakke lus om de punt van de schaar gelegd waardoor een kleine lus ontstond. De veren werden bij het haakoog vast gezet. Als laatst werden er een heel aantal wikkelingen onder de veren gelegd waardoor de punten van de veren als vleugel omhoog kwamen te staan en werd de vlieg afgebonden. De ze vlieg was moeilijker te binden, dus het binden van een tweede exemplaar was geen overbodige luxe om een mooie loopwing emerger te krijgen.

Het was een  geweldige laatste bindavond van dit voorjaar. Martin kreeg veel complimenten voor deze super bindavond, en natuurlijk een heerlijke fles wijn. De avond werd met een biertje afgesloten. Martin Bedankt.

Binden, Droge vlieg

Bibio Marci

De Bibio Marci,

Op 17 maart stond het binden van Bibio Marci, ook wel rouwvlieg genoemd, op de planning. Door  corona en griep waren er helaas veel afmeldingen. Ron begon de avond met een powerpoint presentatie, waarin alle stadia van eitje naar larve tot volwassen Bibio werden besproken. Ook de kenmerken en het onhandige vliegen met de naar beneden hangende lange poten kwamen aan bod.

Daarna kon het binden beginnen. Als eerste was de extended body aan de beurt welke gebonden werd op een naald. Hiervoor werden strookjes zwarte foam gebruikt met een dikte en breedte van 2mm. In totaal werden er 5 segmenten gebonden waarna deze voorzichtig van de naald gehaald kon worden. De gebruikte haak was een Dry Wide Gape Barbless #16. Op de haak werd de extended body gebonden door 3 slagen over het foam, en dan 3 onder het foam om de kale haak te leggen. Dit werd herhaald tot net voor het haakoog. Het resultaat is dat de foam stevig vast zit en niet om de haak kan gaan draaien. Het resterende foam werd niet afgeknipt, maar bleef over het haakoog naar voor wijzen.

Daarna werd witte floating yarn ingebonden boven op de haak als vleugel. Deze was even lang als de extended body. Een zwarte cdc veer werd met de punt ingebonden ter hoogte van de thorax, en met een aantal slagen om de haaksteel gewikkeld en vastgezet, dit waren de poten. De foam werd vervolgens terug geslagen waardoor het haakoog weer zichtbaar werd, en er een klein bolletje ontstond, dit zijn de ogen, dus niet de kop wat vaak wordt gedacht.

Alle cdc fibers werden daarna naar beneden gehouden, en de foam werd daarover voor een tweede keer, maar nu wat verder terug geslagen en vast gezet, dit is de thorax. De foam kon daar vervolgens kort worden afgeknipt, en het uiteinde met een aantal lagen worden plat gebonden. De bibio werd daar ook afgebonden met een whip finisher.

Omdat het best een moeilijke vlieg was, bonden we nog een tweede.

Daarna was er de mogelijkheid om een derde “standaard” bibio te binden, of een reëlere versie, welke uiteraard wel moeilijker was! Het eerste verschil was daarbij dat er aan beide zijden van het foam tijdens het maken van de extended body er een zwart veertje van een struisvogel werd meegebonden. Dit lijken net haartjes te zijn wat een mooi effect geeft. Ook werden er nadat de extended body op de haak was gebonden aan beide kanten lange, in een hoek hangende achterpoten ingebonden. Dit waren per poot 3 fibers van een zwarte fazantenveer. Door de 3 bij elkaar te houden, kon er een knoopje in gelegd worden. Bij het knoopje ontstaat automatisch een hoek. Deze dient dan wel in de juiste positie op de haak gebonden te worden. Een andere mogelijkheid is de 3 fibers met bindlak aan elkaar te plakken. Als je deze voorzichtig met een hete naald aanraakt, ontstaat er ook een hoek.

Deze extra details zagen er schitterend uit, maar het viel niet mee ze netjes te maken!

Het was een leerzame bindavond met een bijzondere vlieg. Ron bedankt,

Binden, Streamer

Binden met Edwin

17-02-2022, Snoekstreamers

Op de KVVC vliegvisbeurs van 6 november had Edwin Verdoold van HSV Groot Rotterdam snoekstreamers gebonden als demonstratie. De afspraak werd gemaakt deze schitterende streamer ook een keer op een bindavond te komen voorbinden. Gelukkig lieten de coronamaatregelen het toe weer in de zaal te mogen binden, wel met voorzorgsmaatregelen, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was druk, iedereen was blij weer te mogen komen, 

Het werd een tandem snoekstreamer met een connector om de staart te kunnen wisselen. Mogelijke staarten zijn: flash staarten, staarten met veren, een fishtail, een wiggletail, of een stinger.

Op deze avond werd gekozen voor een staart bestaande uit 3 witte henneveren met een lengte van ongeveer 7 cm. Deze werden met de holle zijden naar buiten gericht, dus daar waar je de stam ziet zitten, op een stukje veren staal gebonden welke Edwin zelf had gebogen in de vorm van een “split-pen”.  Het oogje van de “split-pen” kan aan de verbindings-connector worden gehaakt als de streamer klaar is. (zie linker foto.)

De staart was klaar en de langstelige haak maat 4/0 kon in de vice. Als verzwaring werden 10 tot 15 slagen loodvrije draad, vanaf 1 cm van het haakoog richting haakbocht om de haaksteel gewikkeld. Deze  werd met stevige witte binddraad vastgezet en voorzien van wat lijm.

De connector (Mustad fastach clip size-1) die werd gebruikt had een open zijde, waar je de staart in kan bevestigen, en een gesloten oogje. Door het gesloten oogje ging een nylondraad van 70/100 en vervolgens dubbel door een kraaltje (zie rechter foto) en werd daarna nog op het rechte gedeelte boven op de haaksteel gebonden.

Ter hoogte van de haakpunt werd op de haaksteel witte bucktail ingebonden welke 360° rond de haaksteel kwam te zitten, de bucktail kwam tot 2cm voorbij de open zijde van de connector. Hierdoor komt er geen gat tussen de streamer zelf en de staart. Op de ingebonden bucktail kwamen 5 wikkelingen van gele chenille, waarvan de fibers na elke wikkeling naar achter werden gestreken. Daarvoor 5 wikkelingen van orange chenille waarvan de fibers voor de helft werden afgeknipt, anders zou deze de gele chenille geheel bedekken waardoor die niet meer zichtbaar zou zijn.
Vervolgens werd daarvoor witte bucktail aan de onder- en bruine aan de bovenzijde op de haak “reverse” ingebonden. De uiteinden wijzen daarbij in de richting van het haakoog. Door een buisje of de huls van een pen vanaf de voorzijde over het haakoog te steken, kan alle bucktail naar achter omgevouwen worden en met binddraad vastgezet. Met de “reverse” bindwijze zit de bucktail steviger vast. Daarna kwamen er een 15-tal slierten flash aan de bovenzijde op de streamer. Om de kop wat voller te maken werd er aan de onderzijde wit en aan de bovenzijde zwart synthetischhaar met een glimmertje ingebonden. In eerste instantie wees van beide 40% richting de staart, en 60% stak over het haakoog. Daarna kon het naar voren stekende haar worden terug geslagen, vastgezet en werd de streamer afgebonden. Eenmaal uit de vice werd het haar in model gekamd en de ogen erop geplakt.

Gedurende het binden was het regelmatig helemaal  stil in de zaal, er werd met volle aandacht gebonden. Tegen 22:00u waren de creaties klaar. Het was een goed verzorgde bindavond.  Op 27 februari hebben we de  mogelijkheid om te kijken of dit de vanger is. Edwin, super bedankt!