Categoriearchief: Binden

Binden, Snoek, Streamer

Binden met Theo Bakelaar.

We hadden Theo uitgenodigd en gevraagd of hij streamertjes wilde komen voorbinden bij de KVVC. Iedereen kreeg een zakje met daarin alle materialen voor de eerste streamer, het was dus weer perfect voorbereidt. De eerste reactie van de meeste binders was: “die haak is groot”, waarop Theo antwoordde, het is gemakkelijker om met een grote streamer te oefenen en ze later als je dat wil kleiner na te binden. Maar een snoekbaars, of zeebaars weet met deze maat echt wel raad!

De eerste werd een up-side-down versie, waardoor de haak ook met de haakpunt omhoog in de vice werd geplaatst. Diep achter in de haakbocht werd de binddraad opgezet, pearl tubing met een diameter van 10mm ingebonden waarna de draad daar direct werd afgebonden. In de tubing werden 3 messing beads  gedaan welke dienst deden als ratelaar en verzwaring. Net achter het haakoog werd de binddraad opnieuw opgezet en daar werd de open zijde van de tubing dicht gebonden. Daarna was een 10cm lange zonkerstrip aan de beurt. De haakpunt werd er halverwege vanaf de onderzijde door geprikt, waarna deze strak over de haaksteel naar voren werd getrokken, bij het haakoog werd vastgezet, en de draad weer kon worden afgebonden. Als laatste werden de 3D oogjes, met ovale pupillen, op de tubing gelijmd, en klaar was de 1e streamer.
Bij de 2e streamer werd eerst palinghuid gevouwen en dubbel in de juiste vorm geknipt, uiteraard uitlopend in een spits staartje. Deze bond hij in ter hoogte van de haakpunt, daar werd ook een smalle zonkerstrip in gebonden welke om de haaksteel naar voren werd gewikkeld waar hij de draad bij het haakoog afbond. Theo schoof vervolgens een 3cm lang, stukje pearl tubing, deze was wat dunner en stugger, over zonkerstrip zette bij het haakoog de binddraad weer op zette de tubing daar vast waarna de streamer kon worden afgebonden. Daarna waren de plakoogjes weer aan de beurt en was ook deze klaar. Theo gaf nog aan dat als de palinghuid droog is, deze hard is, maar nat wordt hij zacht en erg bewegelijk.

En toen was het PAUZE, tijd voor een pilsje, frisje of sigaret. Als kers op de taart bond Theo als laatste ook nog een popper voor. De staart bestond uit 2 gekleurde slappe veren welke aan beide zijde van de haak met de bolling naar buiten werden gebonden. Daartussen kwamen een paar strengen cristalflash. Er werd een grote marabou veer met de punt ingebonden, en om de haaksteel tot 2cm voor het haakoog gewikkeld. De binddraad werd helemaal tot het haakoog door gewikkeld en daar afgebonden. In de popperkop werd met een hete dubbingnaald een gaatje geprikt, zodat deze kop over het haakoog op de haaksteek werd geschoven. Uiteraard niet vergeten om op de plaats waar de popperkop komt te zitten eerst wat superlijm aan te brengen op de daar aanwezige binddraad. De oogjes werden in de uitsparingen gelijmd, en klaar was de popper.

De bindavond was erg gezellig, leerzaam en leverde 3 super streamers op!!!

Theo bedankt,

Binden, Forel

Binden met Frans Schutte.

Op het programma stonden woven nymphen. Frans had de bindavond samen met Jeroen voorbereid omdat het een aparte bindwijze is, en er vermoedelijk veel 1 op 1 uitleg gegeven diende te worden. Helaas was Jeroen i.v.m. privé omstandigheden verhinderd, waardoor Frans er toch alleen voor stond. I.p.v. vliegbinden werd het vlieg knopen, of zoals het die avond lachend werd genoemd “punniken voor gevorderden.” De techniek werd eerst met dik touw geoefend op een grote haak. Na poging 1 werd alles weer uitgehaald, of afgebroken, hoe je het ook wil noemen en konden we het nogmaals proberen. Ja, een paar keer oefenen met het leggen van de knopen was echt een must.

Het resultaat is een realistisch gesegmenteerde nymph, met een brede donkere rug, twee smalle lichte zijkanten welke een stukje doorlopen richting buik, en weer een smalle donkere buik.
Ook een andere bind methode werd voorgedaan. Daarbij werden de draden in een bepaalde volgorde om elkaar heen geslagen waardoor er ook een patroon ontstaat. Het voordeel daarvan was dat dit veel sneller ging, maar een groot nadeel was dat ze niet vast zaten op de haak, en dus regelmatig alles los schoot. Om die laatste reden zijn we niet met die methode door gegaan, maar werd het toch weer knopen. Na het oefenen was het tijd voor een pauze. Daarna konden we echt woven nimphen gaan binden. Nadat een messing bead op de haak was geplaatst kon de draad worden opgezet. Een donkere kleur DMC garen werd aan de achterzij, en een lichte kleur aan de voorzijde van de haak ingebonden tot in de haakbocht. Daarna werd de vice gedraaid waardoor het haakoog naar de binder wees en kon het knopen van het DMC garen beginnen. Er werd telkens een knoop onder de haak voorbereid waarna op de juiste plaats het haakoog door een lusje van de knoop werd gestoken. De knoop werd daarna naar achteren geschoven, waarna de volgende aan de beurt was. Op die manier werd er geknoopt tot net voor de bead. Daarna een kraagje van donkere dubbing en de nymph kon worden afgebonden.

Er werd nog een 2e woven nymph voorgebonden met als verschil: een staart van marabou en i.p.v. een bead, kettingoogjes.
We hebben veel gelachen met het “punniken” maar de resultaten waren echt super!
Frans bedankt,

Binden, Fint

Fint bind avond met Ron van Kleef.

Vooruitlopend op het finten op 1 juli hadden we Ron van kleef gevraagd fint vliegen voor te komen binnen. Hij begon de avond met een powerpoint presentatie over de fint, de meeste informatie over de fint is overigens te vinden in het kennisdocument fint, van sportvisserij Nederland, welke te downloaden is via de link: https://www.sportvisserijnederland.nl/files/kennisdocument-fint_5160.pdf Ook de veiligheid tijdens het vissen op de nieuwe waterweg kwam uitgebreid aan de orde, het gevaar zit oa. in de grote zeeschepen welke er passeren, de stroming door de getijden en de wind. Ook gaf hij aan welke montage te gebruiken en hoe daarmee te vissen.

 

Na de presentatie kon er gebonden gaan worden. Over de kleur van fint vliegen was Ron duidelijk, ze mogen alle kleuren hebben, zolang als het maar chatreuse is!

Beide vliegen werden gebonden op een zoutwater #6 haak. Als eerste was de links op de foto afgebeelde nimf aan de beurt. Nadat de chatreuse 3,5mm messing bead op de haak was plaats en de binddraad was opgezet, werd er een onderbody van lichtgroene wol getapered op de haaksteel gebonden. Daarna werd eerste het staartje van de glimmende northern light, ook in de kleur chatreuse, (te koop bij A&M) ingebonden. De helft van de “slietjes” werden van voor naar achter om de haaksteel gewikkeld en eindigde in “de pootjes” links van het lichaaam. De andere helft werd van achter naar voor om de haaksteel gewikkeld en eindigde in “de pootjes” rechts van het lichaam. Om alle “pootjes” goed vast te zetten werd de binddraad er kruislinks tussendoor gebonden, en kon daarna afgebonden worden achter de bead. Vervolgens werd rode binddraad direct achter de bead opgezet en direct weer afgebonden en afgeknipt. De rode kraag geeft de kieuwboog weer. Als laatste werden alle pootjes op dezelfde lengte afgeknipt.

Na de pauze was de rechter nimf aan de beurt. Als eerste werd eenzelfde bead op de haak geplaatst en de binddraad opgezet. Vervolgens was de loop threader, dit tooltje wordt ook gebruikt om binddraad door het buisje van een bobbin holder te trekken, aan de beurt. Hiermee werd chatreuse congo hear door een stukje pearl mylar tubing (gevlochten buisje) met een lengte van 2,5 cm getrokken. De tubing met daarin de congo hear werd stevig boven op de haaksteel gebonden vanaf de bead tot aan de  haakbocht, de resterende lengte was het staartje. Nadat de tubing was uitgerafeld werd de congo hear in het midden van het staartje weer zichtbaar. Vervolgens werd er 0,8mm chatreuse cactus chenille als lijfje over de tubing gewikeld, en de draad afgebonden. Als laatste was de rode kieuwboog weer aan de beurd.

Aansluitend was er nog voldoende tijd en materiaal over om de nimfen nog een keer te binden. Het was een interessante fint avond verzorgt door Ron, met 2 goed vangende fintvliegen.

Binden, Forel

Binden met Feitse Bootsman.

Zoals bekend bindt en vist Feitse het liefste met droge vliegen. Deze avond waren er twee grote klassieke droge vliegen aan de beurt. En nu een keer zonder CDC zoals hij zelf direct aangaf.

De eerste was de Franse L’assassine, gebonden op een 1x lange haak. (Links op de foto.) Dit patroon kan gebonden worden van haakmaat 10 t/m 14. Er werd gebonden met gele binddraad welke aan bij het haakoog werd opgezet. Een patrijzenveer werd daar aan de tip ingebonden en met enkele slagen om de haaksteel gewikkeld. Als staart werden 3 fibers van een fazantenstaart mooi gespreid ingebonden met een lengte van 2 keer de haaksteel. De binddraad werd naar voren gebracht tot aan de patrijs, daar voorzien van glimmende dubbing en vervolgens weer terug naar de haakbocht. De eerder ingebonden veer werd met open slagen  om de haaksteel gewikkeld tot aan de staart.

Daar hing het klosje met binddraad waarmee deze werd vastgezet. Al “wiebelend” werd de binddraad voorzichtig tussen de wikkelingen door naar voren gebracht zonder fibers plat te drukken. Bij het haakoog werd een kopje van binddraad gevormd waarna de deze werd afgebonden en gelakt.

Om te oefenen werd er een tweede gebonden (middelste op de foto) maar met als kleine verschillen: de patrijs werd met de haaksteel ingebonden i.p.v. met de tip, als veer werd een sadle hackle veer gebruikt i.p.v. een grovere veer van een cape. Tevens werd deze zo gebonden dat deze direct dienst deed als staart waarbij deze dus de fazanten fibers verving.

Als laatste de Stimulator (rechts op de foto), geboden op een iets gebogen sedge haak en met fluor oranje binddraad. Deze bond hij vanaf het haakoog tot ter hoogte van de haakpunt waar een klein toefje hertenhaar werd ingebonden als staartje. Het lijfje was van glimmende dubbing waar doorheen met open slagen een hackle veer was gewikkeld. Daarna een grote toef hertenhaar als vleugel welke net als het staartje tot aan het einden van de haakbocht kwam. Het viel niet mee deze netjes bovenop de haaksteel te houden omdat deze geneigd was te gaan draaien. Voor de vleugel werd nu iets donkerdere groene dubbing opgezet en ook daar werd een hackleveer doorheen gedraaid, waarna het oranje kopje als laatste aan de beurt was. De stimulator is een vlieg die drijft als een kurk, en daardoor ook geschikt is voor het vissen op snelstromend water.

Feitse bedankt, het was weer een gezellig en leerzame avond.

Binden, Forel

Binden met Karel Rovers.

We hadden Karel Rovers uitgenodigd voor het binden van nimfen. Zijn keuze was gevallen op 2 soorten relatief eenvoudige nimfen maar waarmee zowel succesvol forellen als ook voorns gevangen kunnen worden. Hij maakte hierbij alleen gebruik van het standaard bindmateriaal: fazanten staart, pauwenfibers, cdc veertjes en koperdraad.

De eerste nimf (links op de foto), werd gebonden op een scud haak maat 12 waarop als eerste een goudkleurige tungsten bead was gezet. Na het opzetten van de binddraad werden een aantal fibers van de fazantenstaart als staartje ingebonden waarna de koperdraad voor de ribbing aan de beurt was. Karel had voor deze nimf dunnen koperdraad bij, waarbij er 2 stukken getwist werden tot een dikkere draad wat een mooi effect gaf. Als lijfje werden de niet afgeknipte fazantenfibers om de haaksteel gewikkeld waarna de koperdraad als ribing volgde. Aansluitend werden er een paar slagen pauwenfibers achter de bead om de haaksteel gewikkeld, maar nog niet afgeknipt. Aan beide zijden van de haaksteel kwam een klein cdc veertje met de bolling naar buiten, waarna er nog een paar slagen pauwenfibers omheen gewikkeld werden. Als laatste kon de nimf afgebonden worden. Tussen het voorbinden door bleef Karel vertellen hoe met deze nimfen te vissen, wat voor vissen hij er mee gevangen heeft, waar en wanneer je ze kunt inzetten en nog veel meer. Om nog even te kunnen oefenen bonden we deze nimf 2 keer.


Na de pauze was de copper john (rechts op de foto), aan de beurt. Deze werd gebonden op een rechte haak maat 12. De gebruikte materialen waren dezelfde als bij de eerste nimf evenals een deel van de bindwijze. Nadat de haak met goudkleurige tungsten bead in de vice was geplaatst werden de binddraad opgezet en het staartje van fazantenfibers, en dikkere koperdraad ingebonden. Het lijfje bestaat bij de de copper john helemaal uit koperdraad waarna aan beide zijden een paar fazanten fibers als pootjes werden ingebonden. Aansluitend was de thorax van pauwenfibers aan de beurt waarna als laatste de wingcase van wederom fazantenfibers aan de bovenzijde over de pauwenfibers werd gelegd en de nimf werd afgebonden. Ook van de copper john werden er 2 gebonden.
Het was een interessante maar zeker ook gezellige bindavond. Karel bedankt!

Binden, Snoek

Binden met Henk Eisenburger.

Iedereen heeft een eigen voorkeur voor snoekstreamers. Bij Henk zijn dit vintage streamers, het zijn oude patronen maar wel gebonden met modern bindmateriaal.

Het zijn up-side-down streamers waarbij de haakpunt dus naar boven wijst waardoor je minder snel vast komt te zitten. De gebruikte haakmaat was 9/0, dit was de grootste waar we ooit op hebben gebonden! Hieronder zijn voor de beeldvorming de afmeldingen en vorm van de haak vermeld. Helaas is dit type haak niet meer leverbaar. Ook een alternatief merk welke door Henk zelf werd voorzien van de bochten in de haaksteel is niet meer verkrijgbaar. Hierdoor zijn de op deze avond gebonden streamers mogelijk ook de laatste!

Bij de 1e streamer werd gestart met het maken van 2 kleine verdikkingen van binddraad in de haakbocht. Hiertussen werd pearl light, of een ander soort flash als staart ingebonden zodat deze niet weg kon schuiven. Op de haaksteel kwam glimmende chenille. Daarna werd er een plukje bucktail gebonden op het voorste deel van de haaksteel, in de richting van de haakbocht. Aansluitend werd er een andere kleur bucktail naar voren ingebonden, waarna deze werd terug gebracht naar achter, waardoor deze wijd uit kwam te staan. Hiervoor werd zonkerstrip om de haaksteel gewikkeld waarna de streamer werd afgebonden.

De 2de snoekstreamer van de avond was gebonden op eenzelfde soort haak. Ook bij deze kwam glimmende chenille op de haaksteel vanaf de haakbocht tot aan de eerste bocht in de haaksteel, en een plukje bucktail richting haakbocht. Daarna werd een flinke pluk congo hair (verkrijgbaar bij A&M) op het voorste deel van de haaksteel ingebonden (lichtgroen op de foto.) Daarover kwamen een aantal flash strengen. Als laatste werd glimmende chenille om de haaksteel tot aan het haakoog gewikkeld als kopje.
Op 25 februari gaan we met de club snoeken op de Essche stroom, op dat moment kunnen we ze gaan testen.
Henk bedankt voor deze gezellige bindavond.