Werpen

Werpen

28 April, werpinstructie voorjaar.

Zaterdag 28 april was al weer de laatste van in totaal 4 werpinstructies van het voorjaar seizoen.
Het was op alle geplande zaterdagochtenden droog, zoals we altijd tegen Richard lachend zeggen, “Als we jou boeken, boeken we ook meteen goed weer”. Wel was er alle keren behoorlijk wat wind, waardoor we niet naar het ven konden voor het oefenen van de waterworpen zoals de rolworp en de switch cast .

Helaas was Richard de 3e instructie verhinderd, welke door Ron van Kleef werd overgenomen. De locatie was voor de ene keer het Wilhelminapark in Best. Veel voorbijgangers bleven even kijken, of vroegen wat we aan het doen waren. Het ziet er natuur ook wel vreemd uit met hengels op een grasveld! We hebben op deze instructies weer veel geleerd, sommige het dubbel strippen, backhand werpen, en andere halen nu de 23 meter welke afstand ook voor het VNV werpcertificaat gehaald dient te worden. Uiteraard krijgt het werpen ook weer de nodige aandacht in het najaar.

Richard, dank je wel !

Binden, Fint

Fint bind avond met Ron van Kleef.

Vooruitlopend op het finten op 1 juli hadden we Ron van kleef gevraagd fint vliegen voor te komen binnen. Hij begon de avond met een powerpoint presentatie over de fint, de meeste informatie over de fint is overigens te vinden in het kennisdocument fint, van sportvisserij Nederland, welke te downloaden is via de link: https://www.sportvisserijnederland.nl/files/kennisdocument-fint_5160.pdf Ook de veiligheid tijdens het vissen op de nieuwe waterweg kwam uitgebreid aan de orde, het gevaar zit oa. in de grote zeeschepen welke er passeren, de stroming door de getijden en de wind. Ook gaf hij aan welke montage te gebruiken en hoe daarmee te vissen.

 

Na de presentatie kon er gebonden gaan worden. Over de kleur van fint vliegen was Ron duidelijk, ze mogen alle kleuren hebben, zolang als het maar chatreuse is!

Beide vliegen werden gebonden op een zoutwater #6 haak. Als eerste was de links op de foto afgebeelde nimf aan de beurt. Nadat de chatreuse 3,5mm messing bead op de haak was plaats en de binddraad was opgezet, werd er een onderbody van lichtgroene wol getapered op de haaksteel gebonden. Daarna werd eerste het staartje van de glimmende northern light, ook in de kleur chatreuse, (te koop bij A&M) ingebonden. De helft van de “slietjes” werden van voor naar achter om de haaksteel gewikkeld en eindigde in “de pootjes” links van het lichaaam. De andere helft werd van achter naar voor om de haaksteel gewikkeld en eindigde in “de pootjes” rechts van het lichaam. Om alle “pootjes” goed vast te zetten werd de binddraad er kruislinks tussendoor gebonden, en kon daarna afgebonden worden achter de bead. Vervolgens werd rode binddraad direct achter de bead opgezet en direct weer afgebonden en afgeknipt. De rode kraag geeft de kieuwboog weer. Als laatste werden alle pootjes op dezelfde lengte afgeknipt.

Na de pauze was de rechter nimf aan de beurt. Als eerste werd eenzelfde bead op de haak geplaatst en de binddraad opgezet. Vervolgens was de loop threader, dit tooltje wordt ook gebruikt om binddraad door het buisje van een bobbin holder te trekken, aan de beurt. Hiermee werd chatreuse congo hear door een stukje pearl mylar tubing (gevlochten buisje) met een lengte van 2,5 cm getrokken. De tubing met daarin de congo hear werd stevig boven op de haaksteel gebonden vanaf de bead tot aan de  haakbocht, de resterende lengte was het staartje. Nadat de tubing was uitgerafeld werd de congo hear in het midden van het staartje weer zichtbaar. Vervolgens werd er 0,8mm chatreuse cactus chenille als lijfje over de tubing gewikeld, en de draad afgebonden. Als laatste was de rode kieuwboog weer aan de beurd.

Aansluitend was er nog voldoende tijd en materiaal over om de nimfen nog een keer te binden. Het was een interessante fint avond verzorgt door Ron, met 2 goed vangende fintvliegen.

Binden, Forel

Binden met Feitse Bootsman.

Zoals bekend bindt en vist Feitse het liefste met droge vliegen. Deze avond waren er twee grote klassieke droge vliegen aan de beurt. En nu een keer zonder CDC zoals hij zelf direct aangaf.

De eerste was de Franse L’assassine, gebonden op een 1x lange haak. (Links op de foto.) Dit patroon kan gebonden worden van haakmaat 10 t/m 14. Er werd gebonden met gele binddraad welke aan bij het haakoog werd opgezet. Een patrijzenveer werd daar aan de tip ingebonden en met enkele slagen om de haaksteel gewikkeld. Als staart werden 3 fibers van een fazantenstaart mooi gespreid ingebonden met een lengte van 2 keer de haaksteel. De binddraad werd naar voren gebracht tot aan de patrijs, daar voorzien van glimmende dubbing en vervolgens weer terug naar de haakbocht. De eerder ingebonden veer werd met open slagen  om de haaksteel gewikkeld tot aan de staart.

Daar hing het klosje met binddraad waarmee deze werd vastgezet. Al “wiebelend” werd de binddraad voorzichtig tussen de wikkelingen door naar voren gebracht zonder fibers plat te drukken. Bij het haakoog werd een kopje van binddraad gevormd waarna de deze werd afgebonden en gelakt.

Om te oefenen werd er een tweede gebonden (middelste op de foto) maar met als kleine verschillen: de patrijs werd met de haaksteel ingebonden i.p.v. met de tip, als veer werd een sadle hackle veer gebruikt i.p.v. een grovere veer van een cape. Tevens werd deze zo gebonden dat deze direct dienst deed als staart waarbij deze dus de fazanten fibers verving.

Als laatste de Stimulator (rechts op de foto), geboden op een iets gebogen sedge haak en met fluor oranje binddraad. Deze bond hij vanaf het haakoog tot ter hoogte van de haakpunt waar een klein toefje hertenhaar werd ingebonden als staartje. Het lijfje was van glimmende dubbing waar doorheen met open slagen een hackle veer was gewikkeld. Daarna een grote toef hertenhaar als vleugel welke net als het staartje tot aan het einden van de haakbocht kwam. Het viel niet mee deze netjes bovenop de haaksteel te houden omdat deze geneigd was te gaan draaien. Voor de vleugel werd nu iets donkerdere groene dubbing opgezet en ook daar werd een hackleveer doorheen gedraaid, waarna het oranje kopje als laatste aan de beurt was. De stimulator is een vlieg die drijft als een kurk, en daardoor ook geschikt is voor het vissen op snelstromend water.

Feitse bedankt, het was weer een gezellig en leerzame avond.

Binden, Forel

Binden met Karel Rovers.

We hadden Karel Rovers uitgenodigd voor het binden van nimfen. Zijn keuze was gevallen op 2 soorten relatief eenvoudige nimfen maar waarmee zowel succesvol forellen als ook voorns gevangen kunnen worden. Hij maakte hierbij alleen gebruik van het standaard bindmateriaal: fazanten staart, pauwenfibers, cdc veertjes en koperdraad.

De eerste nimf (links op de foto), werd gebonden op een scud haak maat 12 waarop als eerste een goudkleurige tungsten bead was gezet. Na het opzetten van de binddraad werden een aantal fibers van de fazantenstaart als staartje ingebonden waarna de koperdraad voor de ribbing aan de beurt was. Karel had voor deze nimf dunnen koperdraad bij, waarbij er 2 stukken getwist werden tot een dikkere draad wat een mooi effect gaf. Als lijfje werden de niet afgeknipte fazantenfibers om de haaksteel gewikkeld waarna de koperdraad als ribing volgde. Aansluitend werden er een paar slagen pauwenfibers achter de bead om de haaksteel gewikkeld, maar nog niet afgeknipt. Aan beide zijden van de haaksteel kwam een klein cdc veertje met de bolling naar buiten, waarna er nog een paar slagen pauwenfibers omheen gewikkeld werden. Als laatste kon de nimf afgebonden worden. Tussen het voorbinden door bleef Karel vertellen hoe met deze nimfen te vissen, wat voor vissen hij er mee gevangen heeft, waar en wanneer je ze kunt inzetten en nog veel meer. Om nog even te kunnen oefenen bonden we deze nimf 2 keer.


Na de pauze was de copper john (rechts op de foto), aan de beurt. Deze werd gebonden op een rechte haak maat 12. De gebruikte materialen waren dezelfde als bij de eerste nimf evenals een deel van de bindwijze. Nadat de haak met goudkleurige tungsten bead in de vice was geplaatst werden de binddraad opgezet en het staartje van fazantenfibers, en dikkere koperdraad ingebonden. Het lijfje bestaat bij de de copper john helemaal uit koperdraad waarna aan beide zijden een paar fazanten fibers als pootjes werden ingebonden. Aansluitend was de thorax van pauwenfibers aan de beurt waarna als laatste de wingcase van wederom fazantenfibers aan de bovenzijde over de pauwenfibers werd gelegd en de nimf werd afgebonden. Ook van de copper john werden er 2 gebonden.
Het was een interessante maar zeker ook gezellige bindavond. Karel bedankt!

Binden, Snoek

Binden met Henk Eisenburger.

Iedereen heeft een eigen voorkeur voor snoekstreamers. Bij Henk zijn dit vintage streamers, het zijn oude patronen maar wel gebonden met modern bindmateriaal.

Het zijn up-side-down streamers waarbij de haakpunt dus naar boven wijst waardoor je minder snel vast komt te zitten. De gebruikte haakmaat was 9/0, dit was de grootste waar we ooit op hebben gebonden! Hieronder zijn voor de beeldvorming de afmeldingen en vorm van de haak vermeld. Helaas is dit type haak niet meer leverbaar. Ook een alternatief merk welke door Henk zelf werd voorzien van de bochten in de haaksteel is niet meer verkrijgbaar. Hierdoor zijn de op deze avond gebonden streamers mogelijk ook de laatste!

Bij de 1e streamer werd gestart met het maken van 2 kleine verdikkingen van binddraad in de haakbocht. Hiertussen werd pearl light, of een ander soort flash als staart ingebonden zodat deze niet weg kon schuiven. Op de haaksteel kwam glimmende chenille. Daarna werd er een plukje bucktail gebonden op het voorste deel van de haaksteel, in de richting van de haakbocht. Aansluitend werd er een andere kleur bucktail naar voren ingebonden, waarna deze werd terug gebracht naar achter, waardoor deze wijd uit kwam te staan. Hiervoor werd zonkerstrip om de haaksteel gewikkeld waarna de streamer werd afgebonden.

De 2de snoekstreamer van de avond was gebonden op eenzelfde soort haak. Ook bij deze kwam glimmende chenille op de haaksteel vanaf de haakbocht tot aan de eerste bocht in de haaksteel, en een plukje bucktail richting haakbocht. Daarna werd een flinke pluk congo hair (verkrijgbaar bij A&M) op het voorste deel van de haaksteel ingebonden (lichtgroen op de foto.) Daarover kwamen een aantal flash strengen. Als laatste werd glimmende chenille om de haaksteel tot aan het haakoog gewikkeld als kopje.
Op 25 februari gaan we met de club snoeken op de Essche stroom, op dat moment kunnen we ze gaan testen.
Henk bedankt voor deze gezellige bindavond.

Workshop

Workshop de zwakste schakel (treksterkte).

De clubavond van 21 december stond in het teken knopen, lijn en treksterkte.

Hiervoor hadden we Ad van de Sande en Richard Verbeek, beide van de de vliegvisafdeling van de Ruischvoorn uit Tilburg, uitgenodigd. Als introductie werd aan de hand van een Powerpoint presentatie uitleg geven over de eigenschappen en verschillen tussen nylon, fluorcarbon en gevlochten lijnen (Dyneema). Dit met betrekking tot o.a.: geheugen, slijtvastheid, opnemen van water, (on)zichtbaarheid, trekkracht, toepasbare knopen.

De naam van de presentatie was “Leaders en knopen, de zwakste schakel.” Zeker het deel “de zwakste schakel” bleek goed gekozen, slechts 1 onderdeel van je vliegvis montage is de zwakste schakel, en die wil je dus “zo sterk mogelijk” hebben, zodat je de mogelijk grootste forel van een visdag niet verliest doordat je lijn op dat moment breekt! Je montage bestaat uit: backing, vliegenlijn, leader, tippet en de haak waarop de vlieg is gebonden, en niet te vergeten alle knopen die de vermelde onderdelen met elkaar verbinden.

Na de presentatie was het praktische deel van de avond aan de beurt. Er was gevraagd of iedereen zijn favoriete nylon vislijn mee wilde brengen. Een ieder kon aan een grote haak, met zijn favoriete knoop, de meegebrachte lijn bevestigen. Aansluitend werd de andere zijde van de lijn op een rond stokje gewonden en de haak aan een trekkrachtmeter gehaakt. Er werd steeds harder aan het stokje getrokken totdat er iets brak, wat in de meeste gevallen de lijn was. De kracht waarbij dat gebeurde bleef op de meter staan waardoor deze afgelezen en genoteerd kon worden. Door eenzelfde meting een aantal keren uit te voeren was de verkregen meetwaarde representatief en betrouwbaar. Er werd gemeten aan knopen welke droog, vochtig of nat waren gelegd. De laatste bleken veel sterker te zijn. Ook bleek dat de opgegeven sterkte door de fabrikant in sommige gevallen bevestigd werd door de meting, maar in andere gevallen de lijn al bij de helft van de opgegeven waarde brak!

 

Tevens werden er verschillende soorten knopen getest zoals: de standaard kunstaasknoop, de rapala knoop en de palomar knoop (welke de favoriet van Ad was.)

Het was een leerzame en gezellige clubavond, Ad en Richard  bedankt!

#Vliegvissen