Categoriearchief: Binden

Binden, Nympf

Haven nymphen binden met Frans Dirks.

Op 16 januari was de eerste bindavond in 2020. Frans Dirks hadden we uitgenodigd om nymphen te komen voorbinden welke gebruikt kunnen worden voor wintervissen op voorn in havens wat gepland staat in februari. Naast de ervaren binders waren en ook nieuwe leden die kwamen kijken wat het binden inhoudt, maar natuurlijk ook mee deden. Voordat Frans met de voorbinden begon vertelde hij eerst wat over het vissen in havens zoals: geen tapered leader maar direct de nylon van 12/100 of 14/100 aan de vliegenlijn (die zinkt beter), de lengte van de nylon is 1,25 keer de waterdiepte (diepte pijlen is dus aan te raden), Nymphen verzwaren met tungsten beads of looddraad (vaak zitten de voorns dicht bij de bodem), en het vissen met een dropper om op 2 verschillende dieptes te vissen en de vangkans te vergroten en voor de zichtbaarheid van de aanbeten een beetverklikkerttje.

Als eerste werd een fuzzy nymph gebonden op een gebogen haak (shrimp) maat 12 met een zilveren tungsten bead van 3mm. De binddraad werd opgezet en de rode fuzzy bug ingebonden tot ver in de haakbocht. De binddraad werd terug naar het haakoog gebracht waarna de fuzzy bug met dicht naast elkaar liggende wikkelingen ook naar het haakoog werd gebracht waar de nymph werd afgebonden. Binnen enkele minuten was de eerste klaar. Deze nymph was eenvoudig te binden, wat ideaal was voor de nieuwe binders. Vervolgens werd deze nogmaals gebonden en daarna nog 2 stuks maar dan op haakmaat 14 en een bead van 2,4mm. Met deze 4 kon het binden goed geoefend worden.

Daarna was het “haven stokje” aan de beurt. Deze werd gebonden op een hopper/sedge haak maat 14. Deze haken zijn iets gebogen, relatief lang, maar hebben een kleine haakbocht omdat voorns geen grote bek hebben. Voordat de zwarte draad werd opgezet werden er een 10-tal loodwikkelingen om de haaksteel gewikkeld als verzwaring. De loodwikkelingen werden met binddraad vastgezet, i.p.v. het uiteinde van de binddraad af te knippen bleef er bij de haakbocht ± 15cm hangen. Vervolgens werd een pauwenfiber tot de haakbocht ingebonden en er hazendubbing op de binddraad aangebracht waarna deze om de haaksteel tot aan het haakoog werd gewikkeld. De pauwenfiber werd ter versteviging om het uiteinde van de binddraad gedraaid, en als ribbing in open slagen naar het haakoog gebracht waar de nymph werd afgeboden. Om te oefenen werd er nog een “haven stokje” gebonden. Aansluitend liet Frans nog andere nymphen zien welke geschikt zijn om te vissen op wintervoorn zoals de redtag.

Frans bedankt, het was een productieve, interessante bindavond, en we hebben een voorraadje voor de vistrip!

Binden, Snoek, Streamer

Snoekstreamers binden met Paul van de Sande.

3 Maal is scheepsrecht, dat gold ook voor het plannen voor het voorbinden van Paul bij de KVVC. 2 Keer eerder werd er een afspraak gemaakt welke hij helaas vanwege privé omstandigheden af moest zeggen, maar op 19 december was het dan toch zo ver. Paul is de eigenaar van Fly Scene en distributeur van oa. de merken VISION, KEEPER en Fly Scene producten http://www.flyscene.be . Pas geleden heeft hij het merk “Pike Monkey” geïntroduceerd waarvoor hij het bindmateriaal ook zelf heeft ontwikkeld en produceert. De flash voor de snoekstreamers, waarmee we deze avond ook ging en binden, is de “Pike Monkey Razzle Dazzle” welke in veel kleuren beschikbaar is. Per pakje zitten er fibers in welke verschillen in: breedte, kleur, sommige holografisch, andere fluorescerend (lichten na in het donder), waardoor er een schitterende mix ontstaat.

Er werd gebonden op een langstelige haak #4/0 en met oranje UTC 280 fluoriserende draad welke erg sterk is. Er werd binddraad opgezet vanaf het haakoog tot halverwege de haaksteel. Daar werd van oranje chenille een bolletje van 4mm gemaakt. Dit zorgt er voor dat de bucktail welke vervolgens goed verdeeld aan alle kanten van de haak naar achter werd ingebonden mooi breed gaat uitstaan. Bij het binnenstrippen ontstaat dan een pulserende actie welke de snoek triggert. Over de bucktail kwam de flash. Daarvoor werden “weedgards” ingeboden van 0,70mm fluorcarbon welke haaks op de haaksteel naar beneden wezen. De lengte werd bepaald door ze naar achter te buigen en een halve cm voorbij de haakpunt af te knippen.  Deze “weedgards” zorgen er voor dat de streamer bij het binnenvissen niet achter planten of takken in het water blijft hangen. Paul gaf aan met dit type “weedgards” minder missers te hebben dan als ze helemaal rond gebogen werden parallel aan de haakbocht.

Omdat zowel de uiteinden van bucktail als ook van de flash richting het haakoog waren ingebonden was daar al deels een verdikking ontstaan. Deze werd met de binddraad nog verder in vorm gebracht tot kopje, waarna de draad kon worden afgebonden. De fluorescerende ogen werden beide grotendeels onder de haaksteel gepositioneerd en met “thinman” UV coating van het merk Gulff vast gezet. Als laatste werd de ruimte tussen de ogen in dunne laagles opgevuld met “thickman” UV coating. De rede dat de ogen deels onder de haaksteel zitten is dat deze extra gewicht hebben. Na iedere strip beweging duikt de streamer daardoor wat omlaag. Deze eerste streamer was relatief klein, en had een lengte van ongeveer 15-17 cm. Paul wist de aanwezige echt te boeien met zijn bindwijze en bijbehorende informatie over zijn viservaringen waardoor het regelmatig muisstil was in de zaal.

Na de pauze was de tweede streamer aan de beurt (zie foto) welke nog een maatje groter was ongeveer 22cm, maar de meeste bindwijzen en materialen waren hetzelfde. Nu gebonden op een langstelige haak #6/0. Het eerste bolletje chenille welke als verdikking dient voor de bucktail en flash kwam boven de haakpunt, en het twee bolletje met bucktail en flash op 3cm voor het haakoog. Door 2 keer hetzelfde achter elkaar te binden wordt de streamer voller en uiteraard nog een maatje groter. Ook nu werden “weedgards” ingebonden en het kopje met ogen gemaakt.
Omdat de streamers volledig uit synthetisch materiaal bestaan nemen deze geen water op waardoor ze licht blijven en hebben een schitterende actie in het water.

Paul bedankt voor je uitleg van deze super streamers.

Binden, Snoek

Snoekstreamer binden met Ron van Kleef

Op 21 november belde Paul al vroeg in de ochtend dat hij wegens privé omstandigheden helaas die avond niet kon komen voorbinden. Op dat moment hadden we als vereniging even een probleem. Wie kon er op zo’n korte termijn invallen, en is het benodigde bindmateriaal beschikbaar? Ron bood aan een ander soort snoekstreamer voor te kunnen binden, en ook voldoende materiaal daarvoor te hebben.

De streamer werd gebonden op een haak van Traun River maat #6/0. Nadat de kleine weerhaak was plat geknepen kon het binden beginnen. Aan beide zijden van de haak werd nylon draad met een dikte van 0,90mm naar achter ingebonden. Dit werden uiteindelijk de “weed guards” die er tijdens het vissen voor zorgen dat de haak van de streamer niet achter in het water liggende takken of waterplanten blijft haken. Boven op de haak kwam een klein toefje “rode “pike hair” welke later als kiew zichtbaar was. De rest van de streamer bestond uit het synthetische materiaal “congo hair”. Het voordeel van synthetisch materiaal is dat het water er tijdens het werpen direct uit vliegt, waardoor de streamer niet zwaar wordt en ook aan een #6 of #7 vliegenhengel  gevist kan worden.

Omdat er diverse kleuren “congo hair” aanwezig was, kozen de meeste voor een 2 kleuren streamer, zoals zwart – paars, oranje – wit of lila – licht grijs, maar in alle gevallen de donkerste kleur boven, en de lichte onder. Als eerste werden links en rechts van de haak aan de onderzijde, strengen in de lichte kleur met een lengte van 15cm ingebonden. Boven op de haak werden daarna een 5-tal strengen “pearl light” flash ingebonden en daarop een streng “congo hair” van die zelfde lengte in de donkere kleur. De staart was nu klaar. Om beurten werden er nu korte licht strengetjes aan de onderzijde, en donkere aan de bovenzijde ingebonden om de kop te maken. Telkens een stukje opschuivend richting haakoog, en ook iedere keer even secondelijm aanbrengend voor de stevigheid. De kop eindigt 1 cm voor het haakoog.

De streamer werd uit de bindvice gehaald met een borsteltje gekamd, en met een grote schaar in model geknipt. Hij werd zo plat dat je er gedeeltelijk  doorheen kon kijken. Indien hij netjes was gebonden was de kop dekkend, dus had geen lege stukken, maar was het afval dat eraf geknipt was zeer beperkt. Je diende wel goed op te letten dat je de binddraad niet doorknipte, want hij was nog niet afgebonden! Daarna werd hij weer in de vice geplaatst en werden de 10mm ogen erop geplakt en daarna werden de nylon “weed guards” voor de kop van de streamer goed vastgebonden en gelijmd waarna de streamer kom worden afgebonden.

Enkele dagen na de bindavond kreeg ik van Harrie al een foto met een snoek, gevangen aan deze nieuwe streamer! (Met Paul wordt overigens een nieuwe afspraak gemaakt om te komen voorbinden.)

Binden, Droge vlieg

Vlagzalm snoepjes met Feitse Bootsman

Aan het begin van de bindavond werd stilgestaan bij de nieuwe locatie “Dorpscentrum d’Ouw School” in Oerle (Veldhoven) waar toen de eerste bindavond was. De ruimte was aanzienlijk groter dan die bij Jan en Anneke Kursten (DRB) waar we 10 jaar te gast waren geweest. Ook was er in “d’Ouw School” een beamer met een groot scherm en veel licht wat ook een voordeel is bij het binden. Uiteraard blijven we voor veel andere activiteiten zoals: de minibeurs en het vissen op de kreken en de ondersteuning  van DRB vliegvis activiteiten wel bij DRB.

Feitse had als thema vlagzalm snoepjes gekozen, als voorbereiding op het geplande vissen in Luxemburg. Er werd gebonden op haakjes #16 en uiteraard #18! Als dunne binddraad gebruikte hij rode “double thread” van het merkt Textreme. Omdat deze uit 2 draden bestaat is die ook ideaal te gebruiken voor het werken met cdc omdat het splitsen van de draad of maken van een dubbinglus dan niet nodig is. De droge vliegen waren gebaseerd op ontwerpen van de Italiaanse binder Agostino Roncallo maar dan een eigen tintje. De eerste was de Mirage 2 emerger, gebonden op een gebogen haak met en slechts 1 cdc veer. Deze veer werd zowel om de haak gewikkeld als body en ook terug geslagen en opgebonden als vleugel.

De tweede was de Mirage gebonden op een rechte haak met een lichaam van  de rode binddraad, een bud en ribbing van een glimmertje en slechts 1 cdc veer. 1/3 Van de veer werd staart, 1/3 het lichaam en 1/3 werd terug geslagen als vleugel. Bij de staart bleven alleen aan beide kanten 2 fibers staat als gespreide staart en de rest werd eruit geknipt. Beide waren vrij vlot te binden, als je de benodigde technieken beheerst. Uit de zaal kwam de vraag welke dikte tippet er bij een haakmaat hoort. Feitse antwoordde “het magische getal is 28”. 28 Is bij kleine haken de som van de haakmaat en tippet dikte. Dus bij een haakje 16 hoort een tippet van 12. Bij een haakje 18 een tippet van 10, etc. Naast de meer ervaren binders was er die avond ook een beginnende binder die van Bram een aantal basistechnieken kreeg aangeleerd.
Als laatste bond Feitse een kleine zelf samengestelde emerger / klinkhamer. Deze had een fluo orange bud, een lichaam van pauwenfiber met daarom een ribbing van een glimmende tinsel. De vleugel was licht orange van kleur, wat bij wat sneller stromend water vaak beter zichtbaar is dan wit, en een hackle werd er in parachute stijl om gewikkeld.
Feitse bedankt voor deze gezellige leerzame bindavond.

Binden, Streamer

Bindavond: roofblei & beginners workshop.

19 September was weer de eerste bindavond in het najaar, en tevens de laatste met als locatie de Ronde Bleek. Met name door een aantal nieuwe leden zijn we bij DRB uit ons jasje gegroeid. De andere activiteiten zoals de BBQ, vissen op de kreken en het helpen bij de VVN wedstrijd blijven we uiteraard daar wel verzorgen. De nieuwe bind locatie wordt de Oude School in Oerle. De ruimte is daar aanzienlijk groter, en voorzien van een groot scherm en beamer. Tevens wordt de reisafstand voor de meeste leden korter wat een positieve bijkomstigheid is. Maar nu even terug naar 19 september. Speciaal voor de nieuwe leden hadden we een beginners tafel ingericht waar Feitse en Bram een introductie verzorgde voor het vliegbinden.

Er werd stilgestaan bij de verschillende soorten vices en speciaal bindgereedschap waarvan we er een heel aantal gebruiken. Voorbeelden hiervan zijn de: bobbin holder, hackle pliers, halfhitch tool, hair stacker en de whip finisher (In het Engels klinken ze indrukwekkender). Er werd geoefend met het opzetten van de binddraad, het inbinden van een staartje en uiteindelijk werd er een redtag droge vlieg gebonden. Hierbij kwamen al een heel aantal basis technieken aan de orde. De nieuwe leden vonden het leuk, maar het viel niet altijd mee, dat is natuurlijk ook de reden dat we dit begeleiden!

Aan een andere tafel bond onze voorzitter zelf steamers en natte vliegen voor, dit als voorbereiding op het vissen op roofblei op 29 september. De streamer was hetzelfde als degene die Hub Keulers in het voorjaar had gebonden. Deze was gebonden met rode binddraad, een zwarte bead, body en staartje van pearl tubing, en vervolgens zwarte en witte bucktail met daartussen een paar strengen groene cristal flash. Hiervan werden er 3 gebonden, wat mogelijk voldoende is voor de visochtend. Daarna was de natte vlieg, toevallig ook een redtag, aan de beurt welke aan de dropper op de leader wordt gebonden. Als haak werd een langstelige #8 haak gebruikt. Als eerste werd de rode wol dubbel ingebonden, aan de achterzijde afgeknipt net voorbij de haakbocht en aan de voorzijde tot 3mm voor het oog. Hierdoor ontstaat er al een beetje een body. Vervolgens werd het zilver tinsel naar achter ingebonden. Aan de voorzijde kwamen een paar slagen looddraad als verzwaring. Vervolgens werd er een behoorlijk grote bruine hackle van een indian cock saddle bij het haakoog ingebonden. Nadat de zwarte opossum dubbing als lijfje was aangebracht werd de zilvertinsel in open slagen naar voren gebracht en vastgezet. Nadat de bruine hackeveer met een paar slagen om de haaksteel was gewikkeld werd de vlieg afgebonden op een manier waarop de hacke schuin naar achter wijst. Ook van deze natte vlieg werden er 3 gebonden. Daarmee kwam deze bindavond ten einde.

Binden, Droge vlieg, Forel

Bindavond met Martin Westbeek.

Op 24 november 2018 waren we op de Fly Happening in Putte (België). Daar zagen we Martin Westbeek bezig met het binden van een, ja wat was dat voor een beest? Onze interesse was direct gewekt. Het bleek een grote sedge te zijn gebonden met haar van een Gems. Als we groot zeggen, bedoelen we ook echt groot, de totale lengte bedroeg namelijk 6cm! Uiteraard bleven we allemaal staan kijken terwijl Martin er nog 1 voorbond en uitleg gaf. Het was voor ons nu wel duidelijk, deze sedge wilde wel binden op een KVVC bindavond, en op 14 april was het dan zo ver. Martin vertelde dat dit bindpatroon afkomstig was uit Italie, daar waar Martin ook regelmatig gaat vissen. De Gemzen lopen daar in de bergen ook in het wild rond. Deze grote droge vlieg gebruikt hij op zeer snel stormend water, de vis is net als wij geïnteresseerd in wat daar voorbij komt drijven, maar heeft i.v.m. de stoomsnelheid maar weinig tijd om te beslissen, en dan vang je ze dus. Het binden met gems is iets aparts, Martin wist het mooi te omschrijven met de term, het is “chaotisch” bindmateriaal, met andere woorden netjes binden is er niet bij, het is soepel en steekt alle kanten op.

De sedge wordt gebonden op een langstelige haak #8. Als bindgaren gebruikt hij GSP omdat deze draad extreem stevig is. Nadat de draad achter bij de haakbocht was opgezet maakte hij daar een dubbing lus welke met wax werd ingesmeerd omdat de GSP draad erg glad is. De haren van de gems werden in de lus gelegd, nagenoeg alles uitstekend aan 1 zijde. Nadat hij de dubbing lus had laten spinnen, en alle haren dus stevig vast zaten wikkelde hij deze om de haaksteel vanaf de haakbocht tot op tweederde van de haaksteel. Na iedere wikkeling de haren naar achteren strijkend. Nadat een vleugel was geknipt werd die aan de bovenzijde ingebonden waarbij het einde gelijk kwam met het einde van de haakbocht. Deze vleugel zorgde er ook voor dat de gems haren een beetje platter bleven liggen. Vervolgens werd er op die plaats een wit rond staafje foam (dat ook wordt gebruikt voor booby eyes) naar achter wijzend ingebonden. Let op dat je de draad niet te hard aantrekt, anders snijd deze de foam door. De foam werd als post rechtop gezet, en daarachter werd opnieuw een bubbing lus gemaakt en gevuld met gemshaar. Na het twisten werd deze 2 slagen om de haaksteel gewikkeld, de haren weer naar achter strijkend, en vervolgen 2 slagen om de post gewikkeld (Deze bindwijze is hetzelfde als bij een klinkhamer vlieg) en daarna nog 2 slagen om de haaksteel, net achter het oog. Vervolgens werd de vlieg afgebonden. Nadat de sedge uit de vice was gehaald werd de onderkant van de vlieg in model geplukt, de Italianen knippen namelijk niet, en ook verdwaalde haren werden verwijderd. Omdat het geen echt eenvoudige vlieg was bonden we daarna allemaal nog een tweede exemplaar, welke er bij de meeste al veel beter uitzag.

Als tweede was de Palù Sedge aan de beurt. Ook deze werd gebonden met gems haar maar op een haak #12. Deze sedge was met een lengte van 2,3cm aanzienlijk kleiner. Ook nu werd de binddraad achter opgezet en daar een dubbing lus gemaakt, ingesmeerd met wax, voorzien van gems haar (wel korter dan bij de vorige), en liet hij de lus spinnen waardoor de haren goed vast kwamen te zitten. De binddraad met gemshaar werd om de haaksteel gewikkeld, na iedere wikkeling naar achter strijkend, naar nu tot halverwege de haaksteel. Daar werd op eenzelfde manier een vleugel ingebonden. Daarna was een tweede dubbing lus aan de beurt, en die werd ook om de haaksteel gewikkeld tot aan het haakoog waar de vlieg werd afgebonden. Ook deze sedge werd aan de onderzijde geplukt.

Als laatste bond hij een Dyret voor, wel een droge vlieg, maar geen sedge. Hij werd gebonden op een haak #14. Met een hair packer werden de punten van hertenhaar mooi gelijk gelegd en staken als staartje uit tot voorbij de haakbocht. Het hertenhaar werd mooi boven op de haaksteel over de hele lengte van de haak vast gezet. (Dat is bij de vlieg op de foto niet helemaal goed gegaan.) Daarover kwam als body een laagje dubbing, en vervolgens werd er een lichte saddle hackle om gewikkeld waardoor een soort palmer ontstond. Aan de voorzijde werd onder het hertenhaar de vlieg afgebonden zodat het hertenhaar tot over het haakoog schuin omhoog stak en daar op lengte werd afgeknipt. Als laatste werden alle fibers van de hackle aan de onderzijde van de vlieg weg geknipt, en klaar was de Dyret.

Martin bedankt voor de geweldige avond,