KVVC Bindwebinar Pheasant tails nimphen.

De  “bindavond” van 20 januari  stond in het teken van verschillende soorten pheasant tail nimphen met als voorbinder Frans (NL kampioen vliegvissen). De brieven met het bindmateriaal waren op tijd en onbeschadigd bij iedereen aangekomen waardoor iedereen mee kon mee binden. Frans bond 3 type nimphen voor welke hij zelf ook inzet bij wedstrijden, hij zij zelf “het zijn gewoon vangers”.  Hij heeft ze in zijn vliegendoos zitten van haak maat #14 tot #20.

 Als eerste was de nimph links op de foto aan de beurt. Deze bond hij op de A&M haak Nymph / Dry Fly size 14 barbless. Nadat de bruine binddraad was opgezet bond hij 5-7 fibers van een fazantenveer in als staartje met een lengte gelijk aan de afstand van het haakoog tot de haakpunt. Vervolgens werd er koperdraad ingebonden. De fibers werden tot halverwege om de haaksteel gewikkeld waarna hij dat ook met de koperdraad deed als ribbing, maar dan in tegengestelde richting. De binddraad bracht hij naar het haakoog en bleef daar hangen. De fazanten fibers liet hij omhoog wijzen zodat hij er voor een kopje kon maken van de koperdraad, dat zijn dus behoorlijk wat wikkelingen welke tevens de verzwaring zijn. Vervolgens werden de fibers als dakje over het kopje geslagen, met een paar wikkelingen bij het haakoog vast gezet en daarna terug geslagen en afgebonden achter het kopje. Het binden duurde slechts enkele minuten inclusief uitleg. Om te oefenen werd er nog een 2^e gebonden.

De volgende nimph, welke in het midden op de foto te zien is werd in een nog kortere tijd gebonden.
De tungsten fluo orange bead van 2,4mm werd op de haak #16 geplaatst, de binddraad opgezet en gebracht tot het begin van de haakbocht. Vervolgens werd de hazendubbing spaarzaam op de binddraad gezet en tot de bead gewikkeld waar de nimph al werd afgebonden. Kind kan de was doen. Nr. 2 ging zelfs nog sneller, dat kon wel eens een nieuwe recordtijd zijn!

Vervolgens was het pauze waarbij iedereen zelf thuis een pilsje of iets anders kon inschenken. Zo mis je toch de gezelligheid van het samen binden in een zaal!



Als laatste was de Polish nimph, rechts op de foto, aan de beurt. Haakje #16, met daarop een zilveren tungsten bead van 2,5mm, en als binddraadkleur fluo orange. Het is belangrijk dat de binddraad ook de felle kleur blijft houden als deze nat wordt. Nadat de draad was opgezet werd die tot het begin van de haakbocht gewikkeld waar een bud / kontje als attractor werd gemaakt. Daarvoor werd de koperdraad ingebonden, en fibers van een fazantenstaart die als eerste richting haakoog om de haak werd gewikkeld. Vervolgens werd de koperdraad als ribbing in tegengestelde richting om de haaksteel naar het haakoog gewikkeld. Daarna werd en een klein plukje dubbing op de binddraad gezet om in een paar slagen om de haaksteel gewikkeld te worden, en aan de onderzijde wat uitgekamd, dit waren de pootjes. Achter de bead werd de binddraad met veel wikkelingen afgebonden zodat daar een oranje kraagje zichtbaar was. Je raad het al, ook van deze Polish nimph werden er 2 gebonden.

Frans heeft al vaak voorgebonden, maar het voorbinden op een webinar is iets heel anders. Zoals hij zelf zij, de camera zit voor je borst, en staat in de weg,  ook de vice staat daardoor verder weg waardoor je alles minder goed kunt zien. Het valt dus niet mee! Maar het was een geslaagde avond. Frans, Dank je wel!

Met de KVVC hebben we al op veel plaatsen de vissen belaagd, maar nog niet in de haven in de winter. Het wintervoorn havenvissen stond gepland op 18-12-21 in Dinteloord. Uiteraard  zijn er nimfen die daarvoor uitermate goed geschikt zijn en Nim Jongkamp kwam deze voorbinden. In verband met de coronamaatregelen was het helaas niet toegestaan het binden samen in de zaal te doen maar werd het een digitaal webinar. Daar komt nog bij dat Nim niet bepaald in de buurt woont, maar na een dagje vissen op de Ronde bleek kwam hij toch langs Best en was de afspraak snel gemaakt.

Als eerste gaf hij uitleg over de montage die echt anders is omdat het om een statische manier van vissen gaat. De gebruikte lijndikte is 12/100, aan de punt een wat zwaardere nimf, daarboven een tweede nimf welke ook onverzwaard kan zijn. Samen hangen deze dan onder een beetverklikkertje / dobber om ze net boven de boden te kunnen aanbieden, en de aanbeten goed te kunnen zien.

De favoriete nimf van Nim is de fuzzy bug in de kleur rood, links op de foto. Nadat de zilveren tungsten bead van 2.8mm op de scud / shrimp barbless haak maat 14 was gezet kon deze in de bindvice. De rode binddraad werd opgezet en de rode fuzzy bug (bij A&M noemen ze dit Brill 5mm Red) ingebonden tot ver in de haakbocht. Daarna kon deze om de haaksteel gewikkeld worden tot de bead waar de nimf werd afgebonden. Uiteraard werden er 2 gebonden om te oefenen.

De tweede nimf, de middelste op de foto,  werd gebonden op een barbless wetfly haak maat 14. De rode binddraad werd opgezet, en koperdraad ingebonden tot de aan de haakbocht. Met de binddraad werd een dunne body gebonden waarna de koperdraad als ribbing richting het haakoog werd gewikkeld. Met de binddraad zette Nim de koperdraad vast en maakte er een kopje van waarna de nimf werd afgebonden. Omdat deze niet verzwaard was werd deze nimf als dropper gevist.

Uiteraard mocht de red tag nimf niet ontbreken. Als haak een barbless wetfly haak maat 14, een tungsten gold bead 2,5mm, staartje van rode wol, body van pauwenfibers en koperdraad als ribbing. Als extra werd er een kraagje van groene dubbing aangebracht. Het bindpatroon is vermoedelijk wel bij iedereen bekend, en het resultaat is te zien op de rechter foto.

Als extra werd een 4^e nimf gebonden welke op de onderste foto in de bindvice te zien is.
De haak en bead zijn dezelfde als bij de red tag. Het staartje van lichtgroene wol werd eerst ingebonden, daarna de body dub neon chartreuse en pauwenfibers welke in een paar slagen om de haaksteel werd gewikkeld (1/3 deel van de haaksteel), het middelste deel waren de wikkelingen van de body bub, het voorste stukje (1/3 deel van de haaksteel), was weer voor de pauwenfibers gereserveerd. Achter de bead werd de zwarte binddraad afgebonden en klaar was de nimf.

Het digitaal voorbinden was voor Nim een nieuwe ervaring. Nim bedankt voor het voorbinden, en hopelijk kunnen we er zaterdag 18 december mooie wintervoorns mee vangen!

Ook deze bindavond in coronatijd kon helaas  alleen digitaal plaatsvinden. Maar dat mocht de pret niet drukken, in totaal waren we met 15 personen online aanwezig. Het thema was binden met biots met Bert Worms als voorbinder. Een slagpen van bijv. een gans heeft een brede zijde waardoor hij kan vliegen.  Aan de andere kant van de schacht zitten harde, stevige,  fibers welke in het verlengde van de schacht liggen welke “biots” worden genoemd. De biots van een gans zijn relatief kort, die van een kalkoen aanzienlijk langer. Om ze zo lang mogelijk te houden worden ze van de schacht gescheurd i.p.v. geknipt. Net als alle soorten veren voor het vliegbinden zijn ze in veel kleuren te koop. In deze webinar liet Bert zien hoe je biots op verschillende manieren bij het vliegbinden kunt gebruiken.

De eerste was de bekend allround Prince nymph aan de beurt. Er werd geboden op  de Up Turn Nymph / Dry Size 14 Pro Series Barbless haak van A&M. Waarop een tungsten Copper Bead van 3,0mm werd geplaatst. Om te voorkomen dat de bead weg schuift, en voor extra gewicht , werden er achter een 5-tal slagen loodvrije tin tegenaan gewikkeld. Nu werd de binddraad opgezet en werden er als staartje 2 bruine biots in v-vorm ingebonden. Daarna werd er een koperdraadje en vervolgens 2 pauwenfibers vanaf de bead naar het staartje gebonden. De pauwenfibers werden om de haaksteel tot aan de bead gewikkeld. De koperdraad is de ribbing en wordt in tegenovergestelde richting naar de bead gewikkeld. Als laatste werden er 2 witte biots, ook in v-vorm, als vleugeltjes plat boven op de rug gebonden waarna de Prince nymph klaar was. Om te oefenen werd er direct een tweede gebonden.

Ook bij de bindwebinar was een pauze om even een sanitaire stop te kunnen maken, en natuurlijk voor een kopje koffie of biertje. Na de pauze was de 2^e nymph aan de beurt.
Het bindmateriaal , en het eerste deel van het binden was hetzelfde als bij de Prince nymph. Het in de vice zetten van eenzelfde haak met bead en de loodvrije tin. Ook het opzeten van de bindraad en binden van het staartje in v-vorm bleef hetzelfde. Vervolgens werd een lange, dus bij voorkeur een kalkoen biot net voor het staartje ingebonden. Deze werd om de haaksteel naar de bead gewikeld. Omdat de biot aan 1 zijde een dikker randje heeft, ontstaat er bij het wikkelen een mooie ribbing. Als laatste werd er achter de bead een pauwenfiber ingebonden en met een aantal slagen om de haak gewikkeld waarna de nymph kon worden afgebonden en gelakt. Ook van deze nymph werden er 2 gebonden om de technieken te kunnen oefenen.

Het was een leerzame bindavond met  nymphen die garant staan voor goeie vangsten van veel verschillende vissoorten. Bert hartelijk bedankt.

Het was de eerste bindavond in het najaar en wel geheel volgends RIVM richtlijnen. Op voorhand was het bestuur al in de zaal wezen kijken hoeveel tafels er geplaatst konden worden met in achtneming van de verplicht afstand van minimaal 1,5 meter. Ook was er desinfectiemiddel aanwezig, en droeg iedereen een mondkapje bij binnenkomst en als je opstond van je tafel, wat uiteraard zo min mogelijk diende te gebeuren. Het was voor iedereen erg onwennig, maar een ieder hielt zich er voortreffelijk aan. Naast de vaste aanwezige waren er een heel aantal nieuwe leden waarvan sommige al mee bonden, en anderen kwamen kijken.

Eric Hehemann was de voorbinder met als focus  op de vliegen die in het najaar gebruikt kunnen worden op de Ronde Bleek, waar hij ook gidst. Alles was, ook in i.v.m. corona,  perfect voorbereidt.Bij binnenkomst lagen er op alle tafels zakjes met daarin alle benodigde materialen voor de avond, en dat was veel omdat de 5 de vliegen twee keer gebonden werden om de benodigde technieken te kunnen oefenen. De vliegen werden gebonden op A&M pro serie barbless super sedge # 10 haken en met witte uni-strech draad. (m.u.v. de rode buzzer)

De eerste vlieg was een buzzer (muggelarve) aan de beurt. Er werd een 2,4mm zwarte tungsten kraal op de haak geschoven waarna rode spanflex met zwarte binddraad achter het haakoog stevig werd vastgezet. De spanlex werd op spanning gehouden en om de haak gewikkeld tot diep in de haakbocht. Daarna werd deze met veel minder spanning en met open slagen terug gewikkeld, als segmentering, tot 2 mm voor de kraal en daar vastgezet. Op de spanflex werd uv-lak gedaan en met de uv-lamp uitgehard. Daarna werden 2 pauwen fibers met een aantal slagen achter de kraal om de haaksteel gewikkeld waarna de buzzer kon worden afgebonden.

Ook de tweede vlieg was een buzzer. Speciaal hiervoor was er voor iedereen een klosje witte uni-stretch gekocht, als je deze linksom opwind word de draad plat, rechtsom wordt die rond. Nadat een witte uv tungsten kraal van 2,4mm op de haak was geschoven werd de witte uni-strech draad opgezet, en als platte draad tot diep in de haakbocht gewikkeld waarbij onderweg een pearl achtige tinsel werd ingebonden. Met de witte witte uni-strech draad werd een taps toelopend lijfje gemaakt, waarna de pearl tinsel er met gesloten wikkelingen over gewikkeld werd tot de kraal waar de buzzer werd afgebonden. Daarna was de uv-lak aan de beurt en nummer twee was klaar.

Als derde was de “mopvlieg” aan de beurt, voor zover als je tenminste van een vlieg kunt spreken, het is meer een stimulator. Het stukje van de afgeknipte konijnenbond werd aan het uiteinde uitgerafeld waardoor de 3 draden die het geheel bij elkaar houden zichtbaar werden. Deze werden stevig boven op de haak gebonden. Daarna werd een soort chenille in de kleur rose met een paar slagen om de haaksteel gewikkeld achter het haakoog en kon de “mopvlieg” al worden afgebonden.

De vierde was de “Fledermouse” ook wel vleesvlieg genoemd. Deze werd gebonden op een jig haak maat #10.en met de witte uni-strech draad. Als eerste werd een witte glaskraal op de haak geplaatst, niet voor het gewicht, maar zodat het haakoog zeker vrij blijft. Van een wit stukje zonker stip van 3,5 cm werden alle haren verwijderd en de hoekjes een klein beetje schuin geknipt. De haakpunt werd in het midden vanaf de schone zijde door de “leerstrip” gestoken. Achter de leerstip werd een bolletje van de binddraad draad gemaakt en daar ook direct afgebonden en voorzien van uv-lak. Dit bolletje zorgt er voor dat de zonkerstrip niet weg kan schuiven.



Als vijfde, en tevens laatste was een wit streamertje aan de beurt. Nadat een witte uv tungsten kraal van 2,4mm op de haak was geschoven werd de witte uni-strech draad opgezet,en tot net voor de haakbocht gebracht. Daar werden de haren van een witte zonkerstrip, dus nu zonder het leer, als staartje ingebonden. Met de witte draad werd een taps lijfje gebonden waarna het streamertje kon worden afgebonden en afgelakt.
Het was een gezellige, en leerzame bindavond. Eric super bedankt.