Alle berichten van Bert Worms

Binden, Nympf

KVVC Bindavond Ardennen vliegen.

Op donderdag 27 maart werd de bindavond verzorgt door Paul van de Sande. Paul is de eigenaar van Fly Scene en distributeur van oa. de merken VISION, KEEPER en Fly Scene producten. http://www.flyscene.be/

De avond stond in het teken van Ardennen nymphen voor zowel forel, vlagzalm als ook kopvoorn.
Omdat 80-90% van het voedsel dat vissen tot zich nemen zich dicht bij de bodem bevind, kun je daar dus ook de meeste vissen vangen. Slechts een klein deel is daardoor dus met de droge vlieg te vangen. De 5 zaken waar je mee te maken hebt bij het op diepte brengen van je nymphen zijn: het gewicht van de nymph, de tippet dikte, de stroomsnelheid en diepte van het water, en wat vaker vergeten wordt is het volume van de nymph. Paul gaf aan meestal recht onder de top te vissen van een 11 foot hengel. Daarbij gebruikt hij bi color indicator nylon, en de vliegenlijn blijft dus op de reel om minder weerstand van het water te hebben, en optimaal contact met de nymphen. Paul vist in de Ardennen ook op de barbeel. De barbeel plant zich voort rond eind april tot eind mei. Het foerageren is goed te herkennen aan de “snorkelende” bewegingen waarbij de ene barbeel het voedsel aan het begin van de pool los woelt, en terug zwemt naar het eind van de pool waar de anderen liggen. Goed observeren en dan pas gaan vissen is dus hierbij belangrijk. Hij vist dan met 2 nymphen met  de zwaarste op de dropper waardoor de andere wat boven de boden dwarrelt.
Na deze uitgebreide uitleg kon er gebonden worden.

De eerste was een peeping cadis (Links op de foto) aan de beurt. Die werd gebonden op een langstelige Tunca TE110 haak. Al het benodigde materiaal had hij per type nymph in een apart zakte per persoon verpakt. Als eerste ging de slotted tungsten bead op de haak waarna de binddraad welke dezelfde kleur heeft als de body, werd opgezet. De 2mm dikke groene cenille was al voorbereid. Het uiteinde was namelijk al met een aansteker verwijderd en voorzien van zwarte lak. Nadat deze op de haaksteel was gebonden werd een patrijs veertje waarvan alleen de voorste fibers aanwezig waren naar achter ingebonden en om de haaksteel gewikkeld. Daarna kwam de body van dubbing aan de beurt. De binddraad werd daarbij niet gewaxed om te zorgen dat het water er in opgenomen kan worden zodat de nymph de diepte haalt. Daarna kon de nymph worden afgeboden. Als laatste haalde hij de vlam van de aansteker langs de dubbing om alle uitstekende deeltjes weg te branden. Het is daarbij wel belangrijk de fibers van de patrijsveer tussen je vingers te houden zodat ook die niet verbranden. Dit wegbranden is er voor dat de nymph gladder wordt, minder volume krijgt,  en daarmee ook weer sneller op diepte kan worden gebracht.

De tweede was zijn versie van de Iron blue dun nymph. (Midden op de foto.) Deze werd geboden op een widegap TE115 #12. Hij begon met het plaatsen van de slotted tungsten bead, daarna werd de wijnrode dinddraad opgezet en een aantal fibers van een ministruisvogelveer als staatje / actractor op de haak gebonden. Net voor het staartje bond hij een bud (kontje) met de wijnrode binddraad. De versie met bud is een Iron blue dun versie en zonder een gewone blue dun. Een zilverkleurig ijzerdraadje bond hij in, waarna grijze dubbing aan de beurt was en daarna de ijzerdraad als ribbing. 2 verschillende kleuren cdc veertjes legde hij op elkaar en plaatste de fibers in een dubbinglus of gesplitste binddraad waarna die om de haak werd gewikkeld. Daarvoor kwam een blauwe glimmende dubbing waarna de Iron blue dun nymph kon worden afgebonden.

De laatste was een March brown nymph. (Rechts op de foto.) Deze bestond uit een widegap TE115 #12 haak, slotted tungsten bead en een staartje van fazantenstaart fibers. Als body bond hij 3 koperdraadjes in, 2 donkere en 1 wat lichter van kleur. Deze werden samen strak om de haaksteel vanaf de haakbocht tot aan de bead gewikkeld. Hierdoor kreeg hij dus direct een body met ribbing!
Daarna was weer de cdc aan de beurt en de dubbing ervoor, net als bij de vorige waarna de March brown nymph kon worden afgebonden.

In de zakjes die hij had uitgedeeld zat materiaal voor 2 stuks van iedere nymph waardoor we er thuis dus ook nog konden binden om te oefenen. Het was een zeer leerzame en gezellige bindavond, Paul bedankt!

 

Forel, Vissen

KVVC Vistrip Oostvoorne

De keuze waar te gaan vissen met de club vroeg in het voorjaar is altijd moeilijk. Tot het idee geopperd werd om naar het Oostvoornse meer te gaan. Daar waren we dus nog niet eerder geweest ondanks het feit dat het een echt vliegviswater is waar schitterende beekforellen, saiblingen, en bruine forellen rond zwemmen, en als dat nog niet genoeg soorten zijn, zijn daar ook nog zalmpjes aan toegevoegd dit jaar. Oh ja, er zwemmen ook botten en haringen rond, maar dat zijn niet de targetvissen. Wel is het bekend dat het een moeilijk en groot water is!
Dus op 23 maart was het dan zo ver, we waren niet te vroeg vertrokken waardoor we rond half elf ter plaatse waren. 4 Bellyboten werden te water gelaten, waarvan 1 versiert met vlaggetjes omdat de eigenaar jarig was. De andere gingen wadend vissen in de binnenbakken of vanaf de strekdammen.



Het was heerlijk weer en het zonnetje scheen volop. Binnen 10 minuten werd de eerste forel al gehaakt maar die wist na een mooie sprong los te komen. De kans dat dit gebeurd is ter degen aanwezig omdat op het Oostvoornse meer alleen weerhaakloost en maar met 1 vlieg gevist mag worden. In de ochtend werden er al verschillende vissen gevangen waarna we om 13:00u samen lunchten met daarbij gebak. Ook in de middag werd er goed gevangen.

Het water was kristal helder, en het aantal waterplanten in de binnenbakken viel mee waardoor er goed te vissen was.
Wel is het zo dat er op bepaalde delen van het meer niet gevist mag worden. Dat gold oa. voor het vissen vanaf de stijgers en ook recht voor de loswal. Helaas zijn er altijd vissers die daar toch gaan vissen! Er werd daar ook veel gevangen, de reden hiervoor bleek te zijn dat daar in de diepe poel nog veel forellen lagen die 2 weken geleden waren uitgezet.
Om 17:00u werden de bestelde pizza’s aan het water bezorgd, dat ging er wel in. Daarna werd er doorgevist tot in het donker. De wind was gedurende de dag gedraaid van zuid (windkracht 3) in de ochtend, naar west (windkracht 2) in de loop van de middag, naar  noord (windkracht 2) in de avond.
Het was een zeer geslaagde visdag en er was goed gevangen, zeker naar maatstaven van het Oostvoornse meer. 3 Personen hadden geblanked ze hadden allemaal wel vis gehaakt, maar helaas niet kunnen landen. De andere hadden er 1 of 2 geland, en de jarige had er zelfs ZES. De gevangen vissen waren bruine forellen, waarvan 1 echt grote, mooie regenboog forellen, en 1 bot.
Reste ons thuis nog de vangst registratie in te vullen.
Dat we hier met de KVVC nog vaker gaan vissen is wel zeker, het was een geweldige dag.

Snoek

Snoeken op de Essche Stroom.

Op 15 december was de laatste KVVC activiteit van 2024, het snoeken op de Essche Stroom. Omdat 11 personen zich hadden opgegeven was de vistrip goed voorbereid. De dag van tevoren was er al een e-mail rond gestuurd met een groot aantal locaties waar gevist kon worden en waar dan te parkeren. Ook was er een appgroep aangemaakt om eenvoudig met elkaar te kunnen communiceren en foto’s te kunnen delen. De verzamelplaats was de carpoolplaats in Best langs de A2, waar de locaties werden verdeeld onder de aanwezige, en telefonisch werden doorgegeven aan degene die rechtstreeks reden. De verwachtingen waren hoog, want vorig jaar waren er daar 8 snoeken en een snoekbaars gevangen. De temperatuur was goed, een graadje of 4 alleen de wind was behoorlijk aangetrokken, wat het werpen op veel plaatsten er niet gemakkelijker op maakte. Ondanks de goede omstandigheden bleef het stil in de app, er kwamen geen foto’s van gevangen snoeken voorbij. Wel van een bever die voorbij kwam zwemmen, en 2 reeën die op een veld. De grootste vangs van de dag was een zoetwatermossel.


Ja, er was wel een snoek gehaakt, maar die schoot los voordat die op de foto kon poseren, maar dat was ook echt de enige snoek die gezien was. Om 12:00u hadden we afgesproken om de visochtend samen af te sluiten. Het was gezellig, maar ja, de snoeken hadden het behoorlijk laten afweten. Hopelijk zijn de vangsten een volgende keer beter.

Werpen

2024-11-23 Werpen najaar 2024

Ook dit najaar waren er weer 4 werplessen, en dit keer allemaal op het terrein van v.v. Wilhelmina Boys in Best. In de afgelopen maanden was het trainingsveld naast het veld waar de werples wordt gegeven voorzien van kunstgras, en op 21 september werden daar de eerste jeugdwedstrijden gespeeld. Het resultaat was dat we veel bekijks hadden, want wat wij doen is wel heel iets anders dan voetballen! Het was heerlijk weer, en omdat er maar 1 VNV werpinstructeur was deze ochtend hadden we Frans gevraagd om mee de instructie te komen geven, hij had tenslotte pas het VNV werpcertificaat gehaald. Omdat een aantal leden zich hadden afgemeld was het minder druk dan verwacht, maar niet minder gezellig. Als extra’s werden de Gebetsroiter style en ook de Belgium continuous motion cast gedemonstreerd. Af en toe stopten we met werpen om de overvliegende oorlogsvliegtuigen te bekijken die op weg waren naar festiviteiten / herdenkingen van Market garden.

De 2e werples was op 5 oktober. Bij aanvang was het fris, maar 5°C, maar naarmate de zon er door kwam werd het steeds behaaglijker. Het eerste deel van de ochtend werd er onder toeziend oog van de instructeur zelf geoefend. Na de koffie volgde op verzoek uitleg over de bowcasts en reachcasts. Naast de uitvoeringen en bijbehorende technieken werd er uiteraard ook aangegeven wanneer, en hoe je die kunt gebruiken tijdens het vissen.

Behalve voor het verbeteren van de basisworpen is de werpinstructie er ook voor om leden voor te bereiden op het VNV werpcertificaat indien ze daar interesse in hebben. Het is een pittig examen met oa. onderdelen m.b.t afstand- en precisie werpen, en diverse andere worpen. Ook dien je daarbij te laten zien dat je de bijbehorende technieken beheerst. Het was jaren geleden dat er vanuit de KVVC leden aan het examen hadden deel genomen, en dit jaar dus 3. Frans al op 22 juni, en Klaas en Jan op 27 oktober. Alle 3 zijn ze geslaagd. Heren, van harte gefeliciteerd!

Op 9 november was de 3e werples, het was grijs, koud weer maar met weinig wind. Samen met Klaas en Jan werd er nog stil gestaan bij het VNV werpexamen en in de pauze trakteerden ze op gebak.

Daarna gingen we aan de slag met dubbel strippen. Dit werd nogmaals voor de hele groep vertraagd uitgelegd, zodat je precies kon zien wat je wanneer dient te doen. Timing is hierbij namelijk het aller belangrijkste. Daarna veel oefenen, maar de verbeteringen waren goed zichtbaar. Nu dit proberen vast te houden!

De laatste werp clinic was op 23 november. De weersvoorspellingen waren niet al te best, hierdoor waren er heel wat afmeldingen. Het was echt koud en met een stevige wind uit het zuiden, maar de echte “die hards” waren uiteraard gewoon aanwezig. Omdat de wind verder aantrok en ook wat draaide werd de richting waarin we het werpveld hadden uitgezet na een kwartier in een andere richting gelegd. De verste worp was 33 meter, maar wel met deze stevige wind in de rug. In de pauze warme koffie, daar knap je van op. Daarna werd de backhand cast uitgelegd. Hiervoor veranderde we weer van werprichting zodat we de wind op de forehand zijde hadden. Ook werden er video opnamen gemaakt zodat ieder zijn eigen worp zelf terug kan zien. Hiermee werd dit werpseizoen afgesloten. De 4 data voor het voorjaar zijn al weer gepland.

Binden, Snoek, Streamer

Bindavond met Peter Elberse.

We hadden Peter Elberse uitgenodigd om op 31-10-2024 als demobinder een snoekstreamer voor te komen binden. Peter is geen onbekende in de vliegviswereld, hij was al meerdere keren Nederlands kampioen, heeft zelfs een eigen team: Elbi’s Airflo Angels. Daarnaast heeft hij een eigen groothandel en webshop voor vliegvismaterialen. (http://www.flyfishingforpike.com)
Nadat Peter zich had voorgesteld, bekeken we zijn bindvideo op Youtube “Big Flashy Perch” (Youtube video)

Dit is dezelfde snoekstreamer die hij ook bij ons kwam voorbinden. Het leek even een korte avond te worden, want op Youtube duurde het filmpje maar 9½ minuut, maar zoals hij al zij, hij heeft deze al honderden keren gebonden!
Peter had de bindavond perfect voorbereid, iedere binder kreeg een zakje met daarin al het benodigde materiaal inclusief een folder van Fly Fishing For Pike, visitekaartje en een schitterende aanzichtkaart.
Normaal wordt de hele bindwijze hier beschreven, maar dat is nu niet nodig omdat die te zien is op de Youtube video, inclusief het gebruikte materiaal.

Daarom hierbij alleen de extra aandachtspuntjes. Begin niet te ver naar achter, maar net iets achter het midden van de haaksteel met het inbinden van het eerste witte synthetische pike hair, ander kom je op het einde niet goed uit bij het haakoog. Na het inbinden van ieder materiaal lakte hij dit af voor de stevigheid. Een snoek heeft tenslotte veel tandjes waarmee hij aan de streamer kan trekken, de streamer wordt hierdoor duurzamer. Ja het woord van de avond was

 lakken, lakken en nogmaals lakken! Nadat al het pike hair was opgebonden was het plaatsen van de soft head aan de beurt. Hij bracht eerst voldoende E6000 lijm aan, vervolgens kneep hij gelijktijdig boven en onder op de soft head, waardoor de opening ronder, en daarmee groter werd en deze gemakkelijker over de lijm geplaatst kon worden. Peter liep de hele avond rond om te kijken hoe het bij iedereen ging, en te helpen daar waar nodig.

Daarna waren de ogen aan de beurt, let op, een setje ogen bestaat uit een linker en rechter oog! Bij de afwerking hoorde het aanbrengen van de baarsstrepen op beide zijden met een watervaste stift, naar let op! niet op het wit. Als laatst werd de streamer uit de vise gehaald en in vorm gemoduleerd. Het resultaat was een streamer van maar liefst 23cm. Na op de klok gekeken te hebben had dit dus veeeeel langer dan 9½ minuut geduurd. Maar er was voor degene die dat wilde nog wat over tijd om er zelf nog 1 te binden.

Peter had behalve bindmateriaal ook zijn hengels en andere vis benodigdheden mee gebracht. Aan de hand daarvan kon hij laten zien hoe met deze “Big Flashy Perch” te vissen.
Peter bedankt, voor deze geweldige bindavond.

Binden, Streamer

Binden met Ton Cremers.

Op 26 september stond de Woolly bugger op het programma van de demobinder Ton Cremers. Hij begon de avond met een presentatie over de historie van deze allround streamer die in veel gevallen een leech of klein visje imiteert. Ook het te gebruiken materiaal en de kwaliteitverschillen in met name de marabou zoals die door winkeliers wordt aangeboden kwam aan de orde.
Ook had hij 2 duidelijke doelen voor ogen deze avond. Het staartje dient netjes te worden ingebonden, en de 2 vliegen die we gingen binden diende identiek te zijn. Er is niets zo irritant als dat je een aantal vliegen in de doos hebt zitten die allemaal net wat anders zijn en je dus moet gaan kiezen, uiteraard afgezien van de verschillende haakmaten. (#10 t/m #4.)

Deze avond bonden we op een forse #4 haak. Als eerste werden er 10 of 12 wikkelingen witte binddraad 6/0 keurig naast elkaar gelegd achter het haakoog. Dit markeert het deel waarop hij in eerste instantie niet gaat binden, maar vrijhoudt om op het einde het kopje netjes te kunnen maken.  Door op deze manier een vast aantal wikkelingen te leggen worden de vliegen uiteindelijk dus allemaal hetzelfde. Achter de witte wikkelingen werd zwarte binddraad opgezet waarmee de streamer verder werd gebonden.
Van de olive blood quill marabou gebruikte hij alleen het gedeelte boven de stam van de veer, dus het tipje, dat deel is het meest zacht waardoor de streamer een mooie actie krijgt bij het binnen vissen. De veer werd boven op de haak gebonden beginnend ter hoogte van de weerhaak, of plaats waar die hoort te zitten. Om een mooie volle staart te krijgen herhaalde hij dit met een 2e marabou veer. Het staartje kreeg daarna dezelfde lengte als de haaksteel maar werd niet op lengte geknipt, maar gescheurd.

Vervolgens werd een dunne zilverkleurige metaaldraad ingebonden vanaf de witte wikkelingen tot het begin van het staartje ook weer boven op de haak. Het uiteinde daarvan liet hij daar hangen. Daarna was de olive kleurige chinille aan de beurt. Vaak komt er ter hoogte van het staartje een dikke bobbel omdat er 2 lagen over elkaar komen te liggen. Om dat te voorkomen trok hij over een lengte van 2 centimeter de gekleurde fibers uit de chenille, waardoor alleen de dunne kern over bleef. Deze bond hij aan de bovenzijde op de haaksteel vanaf het witte deel tot aan het begin van het staartje waarna de binddraad weer naar voor werd gebracht. De chenille werd daarna met gesloten wikkelingen richting haakoog gebracht en bij het witte deel met de binddraad vast gezet en afgeknipt. Daarna was de hackle veer aan de beurt. De fibers van de juiste veer hebben een lengte tot de haakpunt indien je deze om de haaksteel wikkelt. Hij tekende op de skin af op welke plaats hij de veer eruit gehaald had, zodat hij op dezelfde hoogte een volgende kan pakken. Ook dit weer om alle vliegen hetzelfde te kunnen binden. De veer werd net voor het witte deel met de stam ingebonden, daar is de veer dus het breedste, en met een vast aantal open slagen, bijvoorbeeld 7, om de haaksteel gewikkeld tot het begin van de staart. De dunne metaaldraad die daar nog hing werd in tegengestelde richting met open slagen om de haaksteel tot het witte deel gewikkeld waardoor de veer vast kwam te zitten. Dit deed hij voorzichtig, zodat er zo min mogelijk fibers van de veer plat werden gebonden. Nu kon er op het witte deel een mooi kopje worden gemaakt waarna de binddraad werd afgebonden en het kopje afgelakt waarmee de eerste woolly bugger klaar was.

Daarna kon iedereen er nog 1 binden, die uiteraard exact hetzelfde diende te worden, al viel dat niet mee!  Als laatste vertelde Ton nog dat er uiteraard gevarieerd kan worden door bijv. looddraad of een messing of tungsten kraal als verzwaring te gebruiken, de chenille te vervangen door ice dubbing of te werken met verschillende kleuren etc.
Het was een super bindavond  Ton bedankt!