Binden, Snoek, Streamer

Bindavond met Peter Elberse.

We hadden Peter Elberse uitgenodigd om op 31-10-2024 als demobinder een snoekstreamer voor te komen binden. Peter is geen onbekende in de vliegviswereld, hij was al meerdere keren Nederlands kampioen, heeft zelfs een eigen team: Elbi’s Airflo Angels. Daarnaast heeft hij een eigen groothandel en webshop voor vliegvismaterialen. (http://www.flyfishingforpike.com)
Nadat Peter zich had voorgesteld, bekeken we zijn bindvideo op Youtube “Big Flashy Perch” (Youtube video)

Dit is dezelfde snoekstreamer die hij ook bij ons kwam voorbinden. Het leek even een korte avond te worden, want op Youtube duurde het filmpje maar 9½ minuut, maar zoals hij al zij, hij heeft deze al honderden keren gebonden!
Peter had de bindavond perfect voorbereid, iedere binder kreeg een zakje met daarin al het benodigde materiaal inclusief een folder van Fly Fishing For Pike, visitekaartje en een schitterende aanzichtkaart.
Normaal wordt de hele bindwijze hier beschreven, maar dat is nu niet nodig omdat die te zien is op de Youtube video, inclusief het gebruikte materiaal.

Daarom hierbij alleen de extra aandachtspuntjes. Begin niet te ver naar achter, maar net iets achter het midden van de haaksteel met het inbinden van het eerste witte synthetische pike hair, ander kom je op het einde niet goed uit bij het haakoog. Na het inbinden van ieder materiaal lakte hij dit af voor de stevigheid. Een snoek heeft tenslotte veel tandjes waarmee hij aan de streamer kan trekken, de streamer wordt hierdoor duurzamer. Ja het woord van de avond was

 lakken, lakken en nogmaals lakken! Nadat al het pike hair was opgebonden was het plaatsen van de soft head aan de beurt. Hij bracht eerst voldoende E6000 lijm aan, vervolgens kneep hij gelijktijdig boven en onder op de soft head, waardoor de opening ronder, en daarmee groter werd en deze gemakkelijker over de lijm geplaatst kon worden. Peter liep de hele avond rond om te kijken hoe het bij iedereen ging, en te helpen daar waar nodig.

Daarna waren de ogen aan de beurt, let op, een setje ogen bestaat uit een linker en rechter oog! Bij de afwerking hoorde het aanbrengen van de baarsstrepen op beide zijden met een watervaste stift, naar let op! niet op het wit. Als laatst werd de streamer uit de vise gehaald en in vorm gemoduleerd. Het resultaat was een streamer van maar liefst 23cm. Na op de klok gekeken te hebben had dit dus veeeeel langer dan 9½ minuut geduurd. Maar er was voor degene die dat wilde nog wat over tijd om er zelf nog 1 te binden.

Peter had behalve bindmateriaal ook zijn hengels en andere vis benodigdheden mee gebracht. Aan de hand daarvan kon hij laten zien hoe met deze “Big Flashy Perch” te vissen.
Peter bedankt, voor deze geweldige bindavond.

Binden, Streamer

Binden met Ton Cremers.

Op 26 september stond de Woolly bugger op het programma van de demobinder Ton Cremers. Hij begon de avond met een presentatie over de historie van deze allround streamer die in veel gevallen een leech of klein visje imiteert. Ook het te gebruiken materiaal en de kwaliteitverschillen in met name de marabou zoals die door winkeliers wordt aangeboden kwam aan de orde.
Ook had hij 2 duidelijke doelen voor ogen deze avond. Het staartje dient netjes te worden ingebonden, en de 2 vliegen die we gingen binden diende identiek te zijn. Er is niets zo irritant als dat je een aantal vliegen in de doos hebt zitten die allemaal net wat anders zijn en je dus moet gaan kiezen, uiteraard afgezien van de verschillende haakmaten. (#10 t/m #4.)

Deze avond bonden we op een forse #4 haak. Als eerste werden er 10 of 12 wikkelingen witte binddraad 6/0 keurig naast elkaar gelegd achter het haakoog. Dit markeert het deel waarop hij in eerste instantie niet gaat binden, maar vrijhoudt om op het einde het kopje netjes te kunnen maken.  Door op deze manier een vast aantal wikkelingen te leggen worden de vliegen uiteindelijk dus allemaal hetzelfde. Achter de witte wikkelingen werd zwarte binddraad opgezet waarmee de streamer verder werd gebonden.
Van de olive blood quill marabou gebruikte hij alleen het gedeelte boven de stam van de veer, dus het tipje, dat deel is het meest zacht waardoor de streamer een mooie actie krijgt bij het binnen vissen. De veer werd boven op de haak gebonden beginnend ter hoogte van de weerhaak, of plaats waar die hoort te zitten. Om een mooie volle staart te krijgen herhaalde hij dit met een 2e marabou veer. Het staartje kreeg daarna dezelfde lengte als de haaksteel maar werd niet op lengte geknipt, maar gescheurd.

Vervolgens werd een dunne zilverkleurige metaaldraad ingebonden vanaf de witte wikkelingen tot het begin van het staartje ook weer boven op de haak. Het uiteinde daarvan liet hij daar hangen. Daarna was de olive kleurige chinille aan de beurt. Vaak komt er ter hoogte van het staartje een dikke bobbel omdat er 2 lagen over elkaar komen te liggen. Om dat te voorkomen trok hij over een lengte van 2 centimeter de gekleurde fibers uit de chenille, waardoor alleen de dunne kern over bleef. Deze bond hij aan de bovenzijde op de haaksteel vanaf het witte deel tot aan het begin van het staartje waarna de binddraad weer naar voor werd gebracht. De chenille werd daarna met gesloten wikkelingen richting haakoog gebracht en bij het witte deel met de binddraad vast gezet en afgeknipt. Daarna was de hackle veer aan de beurt. De fibers van de juiste veer hebben een lengte tot de haakpunt indien je deze om de haaksteel wikkelt. Hij tekende op de skin af op welke plaats hij de veer eruit gehaald had, zodat hij op dezelfde hoogte een volgende kan pakken. Ook dit weer om alle vliegen hetzelfde te kunnen binden. De veer werd net voor het witte deel met de stam ingebonden, daar is de veer dus het breedste, en met een vast aantal open slagen, bijvoorbeeld 7, om de haaksteel gewikkeld tot het begin van de staart. De dunne metaaldraad die daar nog hing werd in tegengestelde richting met open slagen om de haaksteel tot het witte deel gewikkeld waardoor de veer vast kwam te zitten. Dit deed hij voorzichtig, zodat er zo min mogelijk fibers van de veer plat werden gebonden. Nu kon er op het witte deel een mooi kopje worden gemaakt waarna de binddraad werd afgebonden en het kopje afgelakt waarmee de eerste woolly bugger klaar was.

Daarna kon iedereen er nog 1 binden, die uiteraard exact hetzelfde diende te worden, al viel dat niet mee!  Als laatste vertelde Ton nog dat er uiteraard gevarieerd kan worden door bijv. looddraad of een messing of tungsten kraal als verzwaring te gebruiken, de chenille te vervangen door ice dubbing of te werken met verschillende kleuren etc.
Het was een super bindavond  Ton bedankt!

 

BBQ

KVVC BBQ.

Op 22 september was de jaarlijkse KVVC BBQ. Dit was weer de 1e activiteit van het najaarsprogramma. Het weer was in eerste instantie wat twijfelachtig waardoor er getwijfeld werd of de tafel wel of niet onder de overkapping geplaatst diende te worden, maar gelukkig klaarde het snel op en werd het een heerlijke dag. Ook dit jaar mochten we weer gebruik maken van de schitterende locatie in de bossen. Het was gezellig druk met leden en introducés waarvan er ook een aantal heerlijke salades hadden gemaakt. De eerste uren werden gevuld met vakantie (vis)verhalen en gewoon gezellig gesprekken, de meeste hadden elkaar al een tijdje niet meer gezien. Tegen 5 uur waren de BBQ’s op temperatuur en kon er gegeten worden. Er waren verschillende soorten vlees, vis, groente- en fruitsalades, stokbrood en sausjes, dus voor ieder wat lekkers.

Daar waar er vorig jaar als actief element een werpwedstrijdje met de vliegenhengels was, was er dit jaar een quiz om de theoretische kennis over vliegvissen te testen. Uiteraard resulteerde een aantal antwoorden in een gezellige discussie en ook de niet vissen introducés kwamen met hilarische antwoorden. Maar uiteindelijk was er toch een winnaar. Met de gezellige muziek op de achtergrond werd er afgesloten met een drankje. Een heel aantal leden hielpen uiteindelijk nog mee met opruimen, vele handen maken tenslotte ligt werk!

Het was weer een geslaagde middag met bijzonder dank aan de organisatie die deze locatie ter beschikking gesteld had en voor de gastvrijheid.

Barbeel, Roofblei, Vissen

Vistrip Grensmaas.

We hadden in de uitnodiging al aangegeven dat de Grensmaas een moeilijke rivier is om te bevissen.
Ondanks dat hadden zich toch 10 leden opgegeven. Met aftrek van 2 afmeldingen en 1 zieke op de dag zelf, vertrokken we op 15 september om 8:00u vanaf de carpoolplaats naar de Grensmaas. De eerste stop was bij het fiets veerpontje in Geulle. We waren daar naar toe gelopen om de locatie te bekijken. Daar kan je normaal gesproken het water in en stroomafwaarts naar een eiland waden, maar door de hoge waterstand was dat nu niet mogelijk. Uiteraard dien je bij de Grensmaas altijd goed de waterstand in de gaten te houden, door de Belgische waterkrachtcentrales kan het hoogteverschil tot 2 meter oplopen, en kan het waterpeil dus ook snel stijgen en dalen. We reden vervolgens een paar honderd meter stroomopwaarts om bij het “strandje” eerst even gezamenlijk te gaan kijken en uitleg te krijgen waar de diepe geulen en daarmee ook de barbelen en roofbleien te verwachten zijn. Daarna de waadpakken aan en te water. Het stroomde flink waardoor een waadstok en lijnmandje geen overbodige luxe waren. Behalve met enkelhandige hengels viste 2 personen met een dubbelhandige hengel en 1 met een switch hengel.

Het water zag er schitterend uit met ook mooie stroomversnellingen en diepe gaten, maar jagende roofblij, of überhaupt vissen zagen we er niet. Het was er heerlijk rustig afgezien van de roepende wielrenners en een kerk die ieder half uur luide aan de Belgische zijde van het water. Om 12:00u stopte we en werd er samen geluncht. Daar blijven leek geen zin te hebben waardoor we verkaste naar de brug bij Maaseik. Eerst weer even samen kijken en luisteren waar de mogelijke hotspots zich bevonden, en daarna werd er weer gevist. Inmiddels was het 19 graden geworden en scheen de zon volop,de  jassen hadden we dus niet meer nodig. Ook in Maaseik zat de diepe geul aan de Belgische zijde van de rivier wat zeker met een enkelhandige hengel niet te halen was met de verder gestegen waterstand. Uiteindelijk moesten we het doen met 1 volger, een baarsje, en 1 aanbeet van een roofblei die niet verzilverd werd.

We spraken er nog met een “local” die ook al 3 uur dubbelhandig had staan vissen, maar ook geen aanbeet had gehad. Om half drie stopte we met vissen en werd er nog even nagepraat waarna we terug reden. En opnieuw bleek dat de Grensmaas een mooie maar moeilijke rivier is om te bevissen.

Baars, Roofblei, Vissen

KVVC vissen op de Lithse Ham.

Op 30 juni was het om 08:00u verzamelen op de carpoolplaats in Best. We waren daar maar met 4 personen omdat de andere 7 rechtstreeks naar het verzamelpunt bij Lithse Ham reden. Het had de hele nacht geregend, maar bij aankomst was het droog. Snel de waadpakken aan en de hengels optuigen waarna we ons verdeelde over het gebied.
Het waaide flink wat het werpen aan de wind zijde lastig maakte. Ook waren er veel waterplanten. Sommige waren goed zichtbaar, andere zaten net wat dieper. Het resultaat was wel hetzelfde, na iedere worp kon de streamer / nimf schoongemaakt worden. Dat was dus een reden om regelmatig een ander plekje te proberen. We zagen met regelmaat vis jagen aan het oppervlak wat positief was, maar ze vangen was een ander verhaal. Na een uurtje vissen  kwam de zon erdoor en was het heerlijk vissen.
Omdat er nog niets was gevangen gingen er ook vissen op de Maas zelf bij Restaurant de Blauwe Sluis. Wat later ving Hans zijn eerste snoekbaars aan de vliegenlat, een exemplaar van ongeveer 50cm! Ook werden er nog een paar mooie baarzen gevangen en een roofblei van 30cm. Helaas waren er ook bij die geen vis vingen, of die verspeelde.


Rond 1 uur vertrokken de meeste huiswaarts. Al met al was deze laatste KVVC visdag voor de zomervakantie super! We gaan daar zeker nog eens terug. (Wat later in het jaar schijnen er ook mooie voorns rond te zwemmen!)

Vissen

Vissen op de Kyll in Fliessem.

Op zaterdag 8 juni zijn we met de KVVC wezen vissen in Fliessem op de Kyll.
Een aantal leden waren er al op de vrijdag heen gegaan, om op verschillende plaatsen aan de Kyll een extra dag te gaan vissen. De rest vertrok vanaf de carpoolplaats op zaterdag al om 6:45u om op tijd aanwezig te kunnen zijn voor het ophalen van de vergunningen. We waren in totaal met 13 personen, als bestuur vonden we dat dit tevens het maximale aantal was voor deze visactiviteit. Het is een prachtige “strecke” met een lengte van in totaal 5 km met diepe poolen maar ook ondiepe stroomversnellingen.
Het was heerlijk zonnig weer, dus een jasje was niet nodig. In de ochtend werd er wel wat gevangen, maar niet de aantallen die we gehoopt hadden. Maar het heet tenslotte ook vissen en niet vangen.

Om 13:00u hadden we afgesproken om gezellig samen te lunchen. Daarna werd er weer verder gevist.

We zijn in het verleden tijdens het vissen al vaak andere dieren dan alleen vissen tegen gekomen. Enkele jaren geleden zag er iemand een jong hertje liggen in het gras, maar dit keer was het een indrukwekkende slang met een lengte van ongeveer een meter! Eerst keek hij met opgeheven kop naar de vliegvisser, om vervolgens weg te zwemmen. Bij het zien van de meeste soorten vissen weten we wel wat het is, maar in slangen zijn we minder thuis, het “merk” kan ik dus niet geven.

Ook in de middag werden er wel wat forelletjes gevangen. Als avondeten hadden we pizza’s besteld, die op locatie werden bezorgd, dat was super en lekker! Het voordeel was dat de waadpakken gewoon aan konden blijven, en we niet ergens heen diende te rijden, wat anders veel tijd kost. In de avond viste de meeste nog door tot 20:30u, en in die tijd werden de meeste, en grootste forellen gevangen.

De vangsten varieerde uiteindelijk van 0 to 10 stuks per persoon en bestond voornamelijk uit forellen, maar ook kopvoorn, serpeling en 1 vlagzalm werden gevangen. Het was dus weer een heerlijke visdag aan de Kyll.

 

#Vliegvissen